Ψάχνουν, από την Πίνδο μέχρι τη Θάσο, να βρουν αυτό το ανοιξιάτικο λουλούδι. Τι μαρτυρούν επιστήμονες

Χιλιάδες φυσιολάτρες, επιστήμονες και παρατηρητές από 25 χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, αναζητούν το ανοιξιάτικο λουλούδι της κίτρινης πρίμουλας (Primula veris), γνωστή και ως «λουλούδι του Δαρβίνου». Στην Ελλάδα φυτρώνει σε ημιορεινές και ορεινές περιοχές της ηπειρωτικής χώρας.

Μια μεγάλη ομάδα Ευρωπαίων επιστημόνων έχει αναλάβει το έργο του συντονισμού φορέων και πολιτών για την αναζήτηση της κίτρινης πρίμουλας και της συγκέντρωσης των στοιχείων παρατήρησης. Στην Ελλάδα, την ευθύνη έχει το Ινστιτούτο Γενετικής Βελτίωσης και Φυτογενετικών Πόρων του Ελληνικού Γεωργικού Οργανισμού (ΕΛΓΟ) «Δήμητρα» που είναι κι ο βασικός εταίρος για τη χώρα μας στην ευρωπαϊκή εκστρατεία. Οι ειδικοί αναμένουν πολλές απαντήσεις από το «λουλούδι του Δαρβίνου» καθώς θεωρείται δείκτης για τις αλλαγές που συντελούνται, συμπεριλαμβανομένων και των ανθρώπινων παρεμβάσεων στο φυσικό περιβάλλον.

Ο Κάρολος Δαρβίνος, ο δημιουργός της θεωρίας της εξέλιξης ενδιαφερόταν έντονα για τις πρίμουλες και η παρούσα έρευνα δεν απέχει από το δικό του πνεύμα περί της εξέλιξης. “Μελετώντας τις πρίμουλες ως ένα χαρακτηριστικό φυτό των λιβαδιών, όχι μόνο ελπίζουμε να αποκτήσουμε γνώσεις για αυτό το είδος, αλλά και να βελτιωθεί η κατανόηση για την κατάσταση και για άλλα παρόμοια είδη”, επισημαίνει το Ινστιτούτο Γενετικής Βελτίωσης του ΕΛΓΟ.
Η κίτρινη πρίμουλα , τα ποντίκια εργαστηρίου, η μύγα των φρούτων (δροσόφιλα) και η ζύμη αρτοποιίας συμπεριλαμβάνονται στους πρότυπους οργανισμούς (οργανισμοί-μοντέλα) που μελετώνται συνηθέστερα.

Οι πληροφορίες που συλλέγονται ομαδικά βοηθούν στην απόκτηση γνώσης για την ευημερία της πρίμουλας και άλλων φυτών των βοσκοτόπων και λιβαδιών. Με τη βοήθεια αυτών των πληροφοριών οι επιστήμονες μπορούν να αξιολογήσουν την επίδραση της αλλαγής του τοπίου σε ορισμένες σημαντικές πτυχές της βιοποικιλότητας. Συγκεκριμένα, οι κίτρινες πρίμουλες μπορούν να υποδείξουν εάν οι οικότοποι και τα ενδιαιτήματά τους ευημερούν ή έχουν αρχίσει να επιδεινώνονται.

Οι άνθρωποι εντοπίζουν την κίτρινη πρίμουλα κοιτάζουν μέσα στο λουλούδι και στέλνουν μηνύματα και μερικές φωτογραφίες μέσω της ιστοσελίδας www.cowslip.science στους ερευνητές. Αφού τελειώσει η περίοδος άνθισης οι επιστήμονες αναλύουν τα δεδομένα των πολιτών -επιστημόνων και παρέχουν σχόλια σχετικά με τα ευρήματα σε όλους τους συμμετέχοντες.

Παρ όλο που οι πρώτες ανακαλύψεις σχετικά με τους τύπους των ανθέων της κίτρινης πρίμουλας έγιναν από το Δαρβίνο πριν από 150 χρόνια, τα δεδομένα που έχουν αποκτηθεί κατά την διάρκεια της εκστρατείας και των παρατηρήσεων από εθελοντές σε διάφορες χώρες «βοηθούν να προσθέσουμε νέες πτυχές σε αυτό το συναρπαστικό θέμα που έχει τόσο μακρόχρονη ιστορία» επισημαίνει η ομάδα των επιστημόνων.

Στην εκστρατεία παρατήρησης αυτοφυών πληθυσμών κίτρινης πρίμουλας συμμετέχουν φέτος εθελοντικά φυσιολάτρες και από Γερμανία, Ην. Βασίλειο, Ελβετία, Σλοβενία, Σλοβακία, Κροατία, Βουλγαρία, Σουηδία, Ιταλία, Λετονία, Λιθουανία, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Πολωνία, Ρωσία, Δανία, Φινλανδία, Ουγγαρία, Ουκρανία, Βόρεια Μακεδονία, Βέλγιο, Κάτω χώρες, Τσεχία.

Που φυτρώνει

Η κίτρινη πρίμουλα (Primula veris) είναι ένας από τους προάγγελους της άνοιξης, καθώς ανθίζει πρώτη από όλα τα λουλούδια (εξ ου και το primus). Σε πολλές περιοχές της Ελλάδας ονομάζεται και Πασχαλούδα, επειδή ανθίζει κοντά στο Πάσχα. Φυτρώνει σε υψόμετρα από 500-2000 ή και 2300 μέτρα και η ανθοφορία μπορεί να διαρκεί ως τον Ιούνιο. Είναι ένα πολυετές φυτό που σημαίνει ότι το ίδιο φυτό μεγαλώνει και ανθίζει στο ίδιο σημείο για πολλά χρόνια.

Παρά τα όσα έχουν γραφτεί κατά καιρούς περί σπανιότητας, είναι αρκετά κοινή στην Ευρώπη και αποτελεί είδος «Ελάχιστης ανησυχίας» ως προς τον κίνδυνο εξαφάνισής της. Συγγενή είδη που μπορεί να μπερδέψει κανείς με την κίτρινη («αληθινή» πρίμουλα) είναι το δακράκι (Primula elatior) και η κοινή (κοντή) πρίμουλα (Primula vulgaris).

Αυτοφυείς πληθυσμοί κίτρινης πρίμουλας υπάρχουν σε πολλά βουνά της Στερεάς Ελλάδας (π.χ. Γκιώνα, Βαρδούσια, Οίτη, Οξιά, Καλιακούδα, Τυμφρηστός  κ.ά.), της νότιας Πίνδου (π.χ. Βουτσικάκι, Τζουμέρκα, Καταραχιάς, Περιστέρι, Τόμαρος κ.ά.), της βόρειας Πίνδου (Ζυγός, Κατάρα, Τύμφη, Σμόλικας, Γράμμος κ.ά.), της ανατολικοκεντρικής Ελλάδας (Όσσα-Κίσαβος, Όλυμπος,Βέρμιο, Πιέρια, Βόρας, Τζένα, Πάικο κ.ά.), της βορειοανατολικής Ελλάδας (π.χ. Χορτιάτης, Παγγαίο, Φαλακρό, Άθωνας, Χολομώντας, Υψάριο Θάσου κ.ά.).