Ήταν σε άσχημη κατάσταση… Και τώρα αυτό το αρχιτεκτονικό κόσμημα της Αθήνας ετοιμάζεται να υποδεχτεί το κοινό…

Ένα αρχιτεκτονικό κόσμημα της Αθήνας, το Μέγαρο Τσίλλερ Λοβέρδου ετοιμάζεται να υποδεχτεί το κοινό τον επόμενο μήνα. Πρόκειται για ένα κτήριο με πολλές μοναδικές λεπτομέρειες, χαρακτηριστικό της αρχιτεκτονικής υπογραφής του Τσίλλερ, το οποίο γνώρισε την εγκατάλειψη για πολλά χρόνια.

Χτίστηκε το 1882 ως η κατοικία του Γερμανού αρχιτέκτονα και σήμερα, υποδειγματικά αποκατεστημένο θα υποδεχθεί τη σημαντική συλλογή Λοβέρδου και θα ανοίξει τις πύλες του στο κοινό.

Στο Μέγαρο Τσίλλερ-Λοβέρδου, το οποίο αποτελεί παράρτημα του Βυζαντινού και Χριστιανικού Μουσείου, θα εκτεθεί η Συλλογή Λοβέρδου, η οποία αποτελείται από εικόνες Κρητικής και Επτανησιακής Σχολής, παλαίτυπα, ξύλινα γλυπτά κ.α. Το Μέγαρο έγινε, δωρεά εν ζωή στο ελληνικό δημόσιο το 1979 και το 1992, από τις κόρες του Διονύσιου Λοβέρδου, Μαρία Λοβέρδου και Ιωάννα Βασιλειάδη, με διαχειριστή το υπουργείο Πολιτισμού, για λογαριασμό του Βυζαντινού και Χριστιανικού Μουσείου, με σκοπό τη δημιουργία του Μουσείου.

Την ερχόμενη εβδομάδα προγραμματίζεται η μεταφορά των εκθεμάτων, καθώς όλες οι αναγκαίες εργασίες για τη χρήση του κτηρίου ολοκληρώθηκαν από το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο. Το Μέγαρο, το οποίο βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας, στην οδό Μαυρομιχάλη 6, χτίστηκε το 1882 ως η κατοικία του Γερμανού αρχιτέκτονα Ερνστ Τσίλλερ.

Το Μέγαρο συνδυάζει ποικίλα αρχαιοπρεπή στοιχεία και τις σύγχρονες ευρωπαϊκές τάσεις της εποχής του. Η πρόσοψή του κοσμείται από κεφαλές Καρυάτιδων, ενώ στο εσωτερικό του υπάρχουν διακοσμητικά στοιχεία υψηλής ποιότητας, τοιχογραφίες, οροφογραφίες, τζάκια και ξυλόγλυπτη σκάλα που οδηγεί στο ανώγειο.

Ο Κεφαλλονίτης τραπεζίτης και συλλέκτης Διονύσιος Π. Λοβέρδος αγόρασε το Μέγαρο το 1912, προκειμένου να το χρησιμοποιήσει ως κατοικία, αλλά και ως μουσείο, για να εκθέσει τις πλούσιες συλλογές του. Το 1930 ο αρχιτέκτονας Αριστοτέλης Ζάχος επιμελήθηκε το ιδιωτικό Μουσείο Βυζαντινής Τέχνης του Διονυσίου Π. Λοβέρδου, με τροποποιήσεις και προσθήκες, όπως το «παρεκκλήσι» χωρίς ανοίγματα, με τρούλο και οκταγωνικό τύμπανο και την αίθουσα με τους μαρμάρινους κίονες.

Ήταν σε κακή κατάσταση