Να, γιατί ανησυχούν οι επιστήμονες… Δείτε τι ξέβρασαν τα κύματα… Πόσο επικίνδυνα είναι για την υγεία μας

Τα πλαστικά απορρίμματα, σε όλες τις μορφές και μεγέθη, αποτελούν μία από τις πιο σοβαρές απειλές για τα θαλάσσια οικοσυστήματα σε όλο τον κόσμο, καθώς το 60-80% των απορριμμάτων, που καταλήγουν στη θάλασσα, αποτελούνται από πλαστικό.

Οι φωτογραφίες είναι από το λιμάνι της Κορίνθου και επιβεβαιώνουν μετρήσεις, σύμφωνα με τις οποίες η επιβάρυνση των μικροπλαστικών σωματιδίων στο ανατολικό άκρο του Κορινθιακού (Κόρινθος – Λουτράκι) είναι ιδιαίτερα υψηλή. Στις φωτογραφίες  φαίνονται σημεία συγκέντρωσης μικροπλαστικών επί της προβλήτας ύστερα από ισχυρούς βοριάδες. Τα μικροπλαστικά στις φωτογραφίες είναι θραύσματα μικρότερα των 5mm που προέρχονται από την αποδόμηση μεγαλύτερων πλαστικών απορριμμάτων που ρυπαίνουν τις θάλασσες και τις ακτές μας.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η ρύπανση από μικροπλαστικά στο θαλάσσιο και παράκτιο περιβάλλον δυστυχώς δεν είναι αναστρέψιμη. Όμως, μπορεί να περιοριστεί αντιμετωπίζοντας την είσοδο σκουπιδιών στη θάλασσα από τις κύριες πηγές και οδούς μεταφοράς τους – δηλαδή τα ρέματα, τα αστικά δίκτυα ομβρίων υδάτων, τις παράκτιες δραστηριότητες αναψυχής, την ιχθυοκαλλιέργεια και την αλιεία.

Πόσο επικίνδυνα είναι

Μικρά τμήματα πλαστικού ή μικροσκοπικές ίνες έχουν βρεθεί σε όλους τους θαλάσσιους οργανισμούς, συμπεριλαμβανομένων σημαντικών εμπορικών ειδών (ψάρια, καβούρια, μύδια κλπ). Είναι πλέον ευρέως παραδεκτό ότι τα μικροπλαστικά μπορούν να εισέλθουν στην τροφική αλυσίδα και να καταλήξουν στον άνθρωπο. Ο αριθμός των μικροπλαστικών που περιέχονται στα θαλάσσια οικοσυστήματα αναμένεται να αυξηθεί τα επόμενα χρόνια.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, τα πλαστικά που πλέουν στις θάλασσες, πέραν από τις τοξικές ουσίες που περιέχουν από την κατασκευή τους, απορροφούν επιπλέον τοξικές ουσίες που βρίσκονται στο θαλασσινό νερό, π.χ. επιβραδυντικά καύσης, αντιοξειδωτικά PCB, DDT, κ.α. Σε περιοχές με έντονη βιομηχανική δραστηριότητα αυτές οι τοξικές ουσίες καταγράφονται σε πολύ υψηλότερα επίπεδα, απ’ ότι σε άλλες περιοχές.

Τις τελευταίες δεκαετίες επικρατούσε η αντίληψη ότι απαιτούνται εκατοντάδες χρόνια για την διάσπαση των πλαστικών απορριμμάτων στο φυσικό περιβάλλον. Όμως νεότερες έρευνες έχουν αποδείξει ότι αυτό δεν ισχύει. Για παράδειγμα, ένα πλαστικό μπουκάλι σε μια παραλία είναι εκτεθειμένο στην επίδραση της υπεριώδους ακτινοβολίας, του ανέμου, του αλατιού και του κυματισμού της θάλασσας. Οι παράγοντες αυτοί επιταχύνουν τη διαδικασία διάσπασης. Φωτογραφίες από την περιβαλλοντική οργάνωση OZON NGO.