Ήταν μία από τις κορυφαίες ηθοποιούς του ελληνικού κινηματογράφου, αλλά και του θεάτρου. Ο λόγος για τη Δέσπω Διαμαντίδου, από τις ελάχιστες Ελληνίδες ηθοποιούς που έκαναν καριέρα στο εξωτερικό.
Ήταν αχώριστη φίλη της Μελίνας Μερκούρη. Έπαιξαν μαζί στο έργο του Ζιλ Ντασέν «Ίλια Ντάρλινγκ» στο θέατρο Μαρκ Χέλιντζερ, στο Μπρόντγουεϊ της Νέας Υόρκης. Σταθμός στη θεατρική της πορεία θεωρείται ο ρόλος της στο «Καμπαρέ», όταν αντικαθιστώντας τη Λότε Λένια, μεταμορφώθηκε σε Φράου Φράιντερ.
Την ίδια περίοδο έγινε η κινηματογραφική μητέρα του Γούντι Άλεν, στο «Love and Death» ή «Ειρηνοποιό» όπως είναι η ελληνική μετάφραση. Μια εντυπωσιακή συνεργασία, που έβαλε τη Δέσπω Διαμαντίδου στο πάνθεον των μεγάλων ηθοποιών. Ο Γούντι Άλεν την είχε δει στο θέατρο. Την παρατηρούσε στις παραστάσεις της και αντιιλήφθηκε πολύ γρήγορα, τόσο το φλογερό της ταμπεραμέντο, όσο και το εκτόπισμά της στην υποκριτική.
Το πώς την προσέγγισε ο Γούντι Άλεν, το περιγράφει η Διαμαντίδου σε συνέντευξη που έδωσε στον Σωτήρη Κακίση και δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Εγνατία στη Θεσσαλονίκη, στις 16 Νοεμβρίου 1981.
Σ.Κ.: Πώς είναι ο Γούντι Άλεν σαν σκηνοθέτης;
Δ.Δ.: Θυμάμαι ότι είχα πάει σ’ ένα πάρτυ που ‘χει κάνει ο Χαλ Πρινς το ’74. Συνήθως περνάει όλος ο καλλιτεχνικός κόσμος από ‘κει, έστω και για πέντε λεπτά. Εγώ έπαιζα τότε ένα έργο του Χαλ Πρινς, το Μια μικρή νυχτερινή μουσική, αντικαθιστούσα τη Χερμάιονι Γκίνγκολντ, μια πολύ μεγάλη σταρ. Και πήγα μετά στο πάρτυ αυτό, κι είχα τη γκαρνταρομπιέρα, που μ’ έντυνε.
Μου λέει, Δέσπω, δεν στο ‘πα χτες στην παράσταση, την ώρα που έφευγες, ο Γούντι Άλεν βγήκε στην πόρτα και σ’ έβλεπε, θα σε κοίταζε για κάποιον ρόλο. Λέω, τώρα τι σαχλαμάρες είν’ αυτές, βγήκε κι έβλεπε, μ’ ερωτεύτηκε; Και γελούσαμε. Περάσανε τρεις μήνες και παίρνω μια ειδοποίηση ότι θέλει να με δει ο Γούντι Άλεν για ένα έργο που θα κάνει στην Ευρώπη. -Είδες που στα ‘λεγα μου λεει η φίλη μου, αυτό ήτανε.
Σηκώνομαι εγώ, πάω και τον βλέπω. -Πού με ξέρετε; του ‘πα. -Ξέρω πολύ καλά τη δουλειά σας, μου λέει. Είχε παρακολουθήσει ό,τι είχα παίξει! Πάει και βλέπει, ενδιαφέρεται για το θέατρο. -Λοιπόν, του λέω, θέλετε να σας διαβάσω τίποτα; -Όχι, μου λέει, απλώς ήθελα να σας δω από κοντά. Εκείνο το βράδυ στο θέατρο ήθελα να σας μιλήσω, αλλά είδα πως ήσασταν με παρέα και δεν τόλμησα. Είναι πολύ συνεσταλμένος.
-Τώρα είμαστ’ εντάξει. Σας είδα. Μετά, έφυγα εγώ, το ξέχασα. Μετά από έξι μήνες είχα το ρόλο.
Ένα like φέρνει... χαμόγελα
