Η ιστορία ξαναγράφεται… Από νησί… της απόρριψης, του πόνου, σε Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς

Για περισσότερα από 50 χρόνια αποτελούσε χώρο μεταφοράς και παραμονής λεπρών. Θεωρείτο ένα καταραμένο μέρος…
Σήμερα η Σπιναλόγκα, ένα μικρό νησί κοντά στην Ελούντα, στην Ανατολική Κρήτη, αναδεικνύεται σε έναν από τους δημοφιλέστερους τουριστικούς προορισμούς αρχαιολογικού ενδιαφέροντος στην Κρήτη, προσελκύοντας κάθε χρόνο χιλιάδες Έλληνες και ξένους επισκέπτες.

Η Σπιναλόγκα της απομόνωσης, της απόρριψης, του φόβου και του πόνου διεκδικεί την ένταξή της στον κατάλογο με τα μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Unesco. Ήδη στην περιοχή βρέθηκε εκπρόσωπος της Unesco, για την επί τόπου αυτοψία. Η εκπρόσωπος της UNESCO, αρχιτέκτονας και μέλος της ICOMOS Ιταλίας, Τeresa Colletta, βρέθηκε στην περιοχή έκανε συναντήσεις και κάποιες προφορικές παρατηρήσεις.

Σύμφωνα με τον δήμαρχο Αγίου Νικολάου, Αντώνη Ζερβό, έως τις αρχές Νοεμβρίου υπολογίζεται ότι θα φτάσουν οι παρατηρήσεις αυτές και γραπτώς, έως το τέλος Φεβρουαρίου 2020 θα πρέπει να έχει υποβληθεί ο συμπληρωματικός φάκελος, ενώ το αίτημα θα τεθεί προς ψηφοφορία στη Γενική Συνέλευση της UNESCO τον Ιούνιο του 2020 στην Κίνα.

Η κ. Colletta ζήτησε να επεκταθεί η περιοχή ζώνης επιρροής του μνημείου σε όλο τον κόλπο της Ελούντας μέχρι το κανάλι. Όλη δηλαδή τη Χερσόνησο της “Κολοκύθας”. Επίσης, πρότεινε να εξετάσει το υπουργείο το ενδεχόμενο να υπάρξει διαχωρισμός της τιμής του εισιτηρίου σε ζώνες, με στόχο να περιοριστεί η μεγάλη προσέλευση τα μεσημέρια. Είπε δηλαδή αν είναι εφικτό, να αυξηθεί το εισιτήριο τις μεσημβρινές ώρες και να μειωθεί τα πρωινά και τα απογεύματα, για να μην παρατηρείται συγκεκριμένες ώρες κοσμοσυρροή, όπως γίνεται τώρα τις μεσημβρινές ώρες.

Η Σπιναλόγκα έχει γίνει σήμερα ο δεύτερος σε επισκεψιμότητα αρχαιολογικός χώρος της Κρήτης μετά από την Κνωσό και από τους πρώτους σε εισπράξεις.
Τα τελευταία χρόνια επισκέπτονται ετησίως περισσότερα από 350 χιλιάδες άτομα, ενώ πέρυσι έφτασαν τις 413 χιλιάδες. Φέτος, μέχρι αυτή την ώρα ο αριθμός είναι στις 400 χιλιάδες.
Η πρόσβαση στη Σπιναλόγκα γίνεται με τουριστικά σκάφη από τον Άγιο Νικόλαο, την Ελούντα και την πολύ κοντινή στο νησί Πλάκα καθώς και με ιδιωτικά πλωτά μέσα.
Τα δρομολόγια είναι καθημερινά και οι πληρότητες των πλοιαρίων πολύ υψηλές.

Η ιστορία

Το 1715 με την κατάληψη από τους Τούρκους δημιουργείται ο πρώτος οικισμός. Κατά τα μέσα του 19ου αιώνα στη νησίδα συγκεντρώνεται μεγάλος αριθμός κατοίκων, στην πλειονότητά τους έμποροι και ναυτικοί, που επωφελούμενοι από την ασφάλεια του οχυρωμένου οικισμού εκμεταλλεύονται τους εμπορικούς δρόμους της Ανατολικής Μεσογείου.

Από το 1897 στο νησί και για περίπου ένα έτος στη Σπιναλόγκα εγκαταστάθηκαν γαλλικές στρατιωτικές δυνάμεις. Από την περίοδο της Κρητικής πολιτείας το νησί αλλάζει μορφή. Από το 1903 έως και το 1957 η ιστορία του είχε γραφτεί με το μελάνι του πόνου και με ιστορίες ανθρώπων που βίωναν τη βαριά για την εποχή ασθένεια καθώς είχε αναγνωρισθεί ως Διεθνές Λεπροκομείο.

Ενδεικτικό της απομόνωσης του νησιού είναι ότι κατά την περίοδο της γερμανικής και ιταλικής κατοχής της Κρήτης, πάνω σε αυτό δεν πάτησε η μπότα του κατακτητή και η παρακολούθηση του νησιού γινόταν από το κοντινό χωριό της Πλάκας.
Ωστόσο ακόμα και εκείνη την δύσκολη περίοδο μέσα από το νησί βγήκαν φωτεινά πρόσωπα που με το πνεύμα τους αντανακλούσαν και έστελναν το μήνυμα της ελπίδας. Πληροφορίες, ΑΜΠΕ

Δείτε το βίντεο