Ζεστό και θρεπτικό για ξενύχτηδες και όσους άρχιζαν τη δουλειά τους αξημέρωτα…

Η φωτογραφία είναι από το 1910. Είναι στην πλατεία Ομονοίας, όπου περιφέρονται πλανόδιοι μικροπωλητές προσφέροντας την πραμάτεια τους. Ανάμεσά τους ο Σαλεπιτζής. Ο παρασκευαστής και πωλητής ενός ζεστού ροφήματος, του σαλεπιού.

Περιφερόταν ντυμένος πάντα στα άσπρα και τα σκεύη που χρησιμοποιούσε ήταν μπρούτζινα, αλλά καλογυαλισμένα.

Η δουλειά του άνθιζε τις πρωινές και τις βραδινές ώρες.  Το στέκι του ο σαλεπιτζής το διάλεγε με βάση τις περιοχές που σύχναζαν ξενύχτηδες και εκείνοι που άρχιζαν τη δουλειά τους αξημέρωτα (οικοδόμοι, εργάτες κλπ.) ή επέστρεφαν από αυτήν αργά και οι οποίοι αναζητούσαν τον σαλεπιτζή για ένα ρόφημα που τους βοηθούσε να ξεχάσουν την νυχτερινή ψύχρα.

Εκεί, όση ώρα αυτός ετοίμαζε το ζεστό ρόφημα, οι πελάτες είχαν την ευκαιρία να ενημερωθούν για την επικαιρότητα αλλά και να ανταλλάξουν τις απόψεις τους.  Δηλαδή, με λίγα λόγια, τα στέκια που δημιουργούνταν με την παρουσία του αποτέλεσαν ένα είδος πρώιμου/πρόχειρου υπαίθριου καφενείου.

Το σαλέπι είναι σκόνη από αποξηραμένους βολβούς διαφόρων ορχεοειδών. Η σκόνη βράζεται με ζάχαρη ή μέλι και αρωματίζεται με πιπερόριζα ή κανέλα. Στο σαλέπι αποδίδονται και θεραπευτικές ιδιότητες, καθώς περιέχει αραβίνη, τραγακανθίνη και πολύ άμυλο το οποίο όταν διαλύεται στο νερό δημιουργεί ένα πυκνόρρευστο υγρό. Θεωρείται κατάλληλο για την ανακούφιση του βήχα, του άσθματος και του στομαχόπονου. Η φωτογραφία αναδημοσίεύεται από το Η Αθήνα του 19ου και 20ου αιώνα.