Παιδική κακοποίηση… Οι ευθύνες της γειτονιάς, που συχνά μένει σιωπηλή… Τα κρίσιμα βήματα

Ψυχολόγοι, κοινωνιολόγοι, αλλά και οι Αρχές υποστηρίζουν ότι το “κλειδί” για την αντιμετώπιση υποθέσεων παιδικής κακοποίησης είναι να «ανοίξουν τα στόματα της κοινωνίας», που συχνά μένει σιωπηλή ακόμα και όταν γνωρίζει ή υποπτεύεται εξαιτίας μίας σειράς λόγων…

Σήμερα υπολογίζεται ότι ένα στα πέντε παιδιά στην Ευρώπη πέφτει θύμα κάποιας μορφής σεξουαλικής κακοποίησης. Τα ποσοστά είναι ιδιαίτερα υψηλά με ανυπολόγιστες σωματικές και ψυχολογικές επιπτώσεις στα παιδιά θύματα. Μπορεί να συμβεί σε οποιοδήποτε παιδί ανεξαρτήτως φύλου, ηλικίας, φυλής, κοινωνικής τάξης ή θρησκείας.

Το ποσοστό στην Ελλάδα σύμφωνα με σχετικά πρόσφατη έρευνα που διεξήγαγε το Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού ανέρχεται στο 16%. Σύμφωνα με τα στοιχεία εννιά στους δέκα θύτες βρίσκονται στο στενό οικογενειακό, συγγενικό ή φιλικό περιβάλλον του παιδιού, στον κύκλο εμπιστοσύνης του. Είναι ένα πρόσωπο δηλαδή που το παιδί συνήθως αγαπά και εμπιστεύεται και δεν μπορεί να υποψιαστεί ότι αυτός ο άνθρωπος έχει ως στόχο να το βλάψει, με αποτέλεσμα να είναι δεκτικό σε αγγίγματα που δεν θα έπρεπε.

Λόγω της οικειότητας της σχέσης του παιδιού με το δράστη το παιδί δεν βρίσκει τη δύναμη να σπάσει τη σιωπή του και μόλις 2 στα 100 περιστατικά φτάνουν στις αρχές. “Αυτό μπορεί να ξεπεραστεί μέσα από την ενημέρωση και ενδυνάμωση των παιδιών”, λένε οι ειδικοί.

Τι ισχύει σήμερα – Οι δομές προστασίας

Για την αντιμέτωπιση αυτού του αποτρόπαιου φαινιμένου έχουν ήδη γίνει δύο κρίσιμα βήματα: Με τον Ν. 4837/2021, θεσπίστηκε στην Ελλάδα ο ορισμός της παιδικής κακοποίησης, ο οποίος σε αντίθεση με το παρελθόν δεν περιλαμβάνει μόνο τη σωματική, σεξουαλική και λεκτική, αλλά και την ψυχολογική και την παραμέληση. Παράλληλα με τον ίδιο νόμο, θεσπίστηκε επίσης το λευκό ποινικό μητρώο για όποιον εργάζεται σε δομή που φροντίζει παιδιά και ταυτόχρονα ορίστηκε υπεύθυνος παιδικής προστασίας μέσα σε κάθε δομή – ένα πρόσωπο αναφοράς δηλαδή, για την έγκαιρη γνωστοποίηση των περιστατικών κακοποίησης στις αρμόδιες αρχές.

Σε ένα πρώτο στάδιο υπεύθυνες είναι οι κοινωνικές υπηρεσίες των δήμων. Δηλαδή αν γίνει καταγγελία, η κοινωνική υπηρεσία, οφείλει να στείλει κοινωνικό λειτουργό για επιτόπια έρευνα της κατάστασης προκειμένου να διαπιστωθεί αν ευσταθεί η καταγγελία και τι ακριβώς συμβαίνει. Παράλληλα μπορεί να γίνει η καταγγελία και στη Γραμμή Παιδικής Προστασίας 1107 ή και στις αστυνομικές αρχές που θα ερευνήσουν. Σε κάθε περίπτωση πάντως οι κοινωνικές υπηρεσίες του δήμου επικοινωνούν με την αστυνομία αν κριθεί απαραίτητο, δηλαδή αν όντως ευσταθεί η πληροφορία.

Στη συνέχεια, εξετάζεται από τις αρμόδιες υπηρεσίες αν το περιβάλλον του παιδιού είναι κατάλληλο για να παραμείνει εκεί ή αν πρέπει να απομακρυνθεί. Αν διαπιστωθεί ότι είναι απαραίτητη η απομάκρυνση του εξετάζεται αν είναι ασφαλές να μείνει με κάποιον κοντινό συγγενή. Αν δεν καταστεί εφικτό το παιδί να παραμείνει στο οικογενειακό του περιβάλλον, και αφού εξεταστεί ενδελεχώς η κατάσταση της υγείας του, τότε μεταφέρεται σε δομή φιλοξενίας του κράτους ανάλογα με την ηλικία του, το φύλο του, την περίσταση και τις ιδιαίτερες συνθήκες της υπόθεσης, για παράδειγμα το αν υπάρχουν αδέρφια ήδη σε κάποια δομή φιλοξενίας, καθώς πάντα προτιμάται δύο αδέρφια να είναι μαζί εκτός και αν δεν είναι προς το συμφέρον των παιδιών.

Μέσω της γραμμής «1107» ειδικοί κοινωνικοί λειτουργοί και ψυχολόγοι παρέχουν επείγουσα συμβουλευτική, ψυχολογική και κοινωνική στήριξη σε ανηλίκους, τους ενημερώνουν για θέματα που τους απασχολούν ή τους ενδιαφέρουν και τους διασυνδέουν, όταν απαιτείται, με τις κατάλληλες εξειδικευμένες Υπηρεσίες Παιδικής Προστασίας. Παράλληλα, παρέχουν επείγουσα συμβουλευτική, ψυχολογική και κοινωνική στήριξη σε γονείς και τους ενημερώνουν για θέματα ανατροφής.

Επίσης, υποδέχονται αιτήματα και αναφορές για ανήλικους που βρίσκονται σε κίνδυνο, αντιμετωπίζουν καταστάσεις κρίσης ή εμπλέκονται σε παράνομες πράξεις και συνεργάζονται με τις αρμόδιες εισαγγελικές, δικαστικές, αστυνομικές και άλλες υπηρεσίες για την άμεση κοινωνική προστασία των παιδιών και εφήβων σε κίνδυνο και των ανήλικων παραβατών.