Το στέκι του Παπαδιαμάντη, του Βάρναλη, του Σικελιανού, του Ελύτη

Έχουν γραφτεί πολλά ρομαντικά και ειδυλλιακά για τη ζωή στην πλατεία Δεξαμενής, στο Κολωνάκι.

Αναμφισβήτητα ένα από τα σημαντικότερα και ελκυστικά τοπόσημα της ελληνικής πρωτεύουσας. Μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα ήταν μια ακατοίκητη εξοχική περιοχή, την οποία προτιμούσαν φτωχοί Λοιδωρικιώτες βοσκοί, οι οποίοι έβοσκαν τις κατσίκες τους στις πλαγιές του Λυκαβηττού.

Aποτελεί στέκι συνάντησης για ούζο, μεζέδες, καφέ αλλά και θερινό σινεμά. Κάποτε σύχναζαν εκεί ώρες ατελείωτες οι σπουδαιότεροι λογοτέχνες και ποιητές όπως ο Παπαδιαμάντης, ο Βάρναλης, ο Σικελιανός, ο Βλαχογιάννης κι ο Ελύτης γράφοντας ή συνομιλώντας.

Θύμιζε περισσότερο επαρχία και εξοχή και σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε κανείς να φανταστεί την εξέλιξη των επόμενων ετών και δεκαετιών. Εκείνη την περίοδο, λοιπόν, οι κάτοικοι των Αθηνών ανακάλυψαν κάτι πρωτόγνωρο που θα άλλαζε πολλά όσον αφορά την ύδρευση της περιοχής.

Το εύρημα αυτό που προκάλεσε θαυμασμό ήταν η ρωμαϊκή δεξαμενή ή αλλιώς η Δεξαμενή στο Κολωνάκι όπως λέμε σήμερα. Η δεξαμενή αυτή ανακαλύφθηκε όταν σχεδιαζόταν μια άλλη δεξαμενή με σκοπό να καλυφθούν οι ανάγκες διοχέτευσης του νερού στην πόλη μέσω του δικτύου του Αδριάνειου Υδραγωγείου. Φωτογραφία από το αρχείο της ΕΡΤ.