Αποκάλυψαν την κρυμμένη ιστορία της Τήνου. “Υψηλής ποιότητας” τα έργα που εντόπισαν οι αρχαιολόγοι

Κατά την ανασκαφή του Πανεπιστημίου Αθηνών στο νεκροταφείο των Κλασικών Χρόνων στο Ξώμπουργκο της Τήνου, αποκαλύφθηκε σημαντικός αριθμός
επιτύμβιων στηλών, πρωτότυπων έργων των Κλασικών χρόνων, με ανάγλυφη διακόσμηση εξαιρετικής τέχνης σε ορισμένες από αυτές.
Η σημασία αυτών των γλυπτών είναι μεγάλη, καθώς παρέχουν πληροφορίες για την κατανόηση της κλασικής γλυπτικής της Τήνου. Ως υψηλής ποιότητας έργα, αποτελούν κρίκο ανάμεσα στην ιστορία της αρχαίας γλυπτικής και της παράδοσης της σύγχρονης τηνιακής γλυπτικής.
Ο χώρος του νεκροταφείου βρίσκεται στις νότιο-ανατολικές υπώρειες του λόφου του Ξώμπουργου και αντιπροσωπεύει το κύριο νεκροταφείο των Κλασικών Χρόνων για τον αρχαίο οικισμό που αναπτυσσόταν στη δυτική και νότια πλευρά του λόφου.
Ο οικισμός, που ιδρύθηκε οχυρωμένος με ένα κυκλώπειο τείχος λίγο πριν το 1000 π.Χ. ως «οικισμός καταφύγιο», αναπτύχθηκε σταδιακά και επεκτάθηκε στη νότια πλευρά του λόφου και απoτέλεσε τον σημαντικότερο οικισμό της Τήνου και βασικό οικονομικό και πολιτικό κέντρο του νησιού μέχρι την εγκατάλειψή του στο τέλος του 4ου αι. π.Χ..

Το νεκροταφείο αναπτύσσεται σε δύο διαδοχικά άνδηρα του λόφου εκατέρωθεν ταφικής οδού που οδηγούσε στον οικισμό. Οι τάφοι που έχουν αποκαλυφθεί έως τώρα στο κάτω άνδηρο είναι κυρίως κεραμοσκεπείς.
Υπάρχουν και κιβωτιόσχημοι, καθώς και δύο σαρκοφάγοι (μία πήλινη και μία λίθινη) και αρκετοί εγχυτρισμοί (κυρίως νηπίων). Ανάμεσα στους τάφους υπήρχαν εναγιστικές πυρές. Οι νεκροί ήταν ενταφιασμένοι με λίγα κτερίσματα, συνήθως αγγεία εισηγμένα από την Αττική. Η σήμανση των τάφων σε αυτό το άνδηρο γινόταν με απλούς ανεπεξέργαστους λίθους.

Αντίθετα, στο άνω άνδηρο υπήρχε κατά μήκος της ταφικής οδού μια σειρά κτιστών, πολυτελών κατασκευών διαφόρων τύπων για τη στήριξη ταφικών μνημείων. Ένας μικρός αριθμός επιτυμβίων στηλών που είχαν βρεθεί παλαιότερα στην περιοχή αποδίδονται στο νεκροταφείο, όμως για πρώτη φορά φέτος βρέθηκε ένας ικανός αριθμός επιτυμβίων στηλών στον χώρο του νεκροταφείου. Όλες βρέθηκαν σε ένα στρώμα καταστροφής του 4ου αι. π.Χ., σπασμένες και πεταμένες, με την κύρια όψη στο έδαφος.