Από τη σχολή Χιλλ στις καλόγριες της Τήνου κι από ‘κει εσώκλειστη στην Ελβετία…

Βλέπετε την ηθοποιό, κυρίως δραματικού ρεπερτορίου, Κατίνα Παξινού, στην Επίδαυρο το 1955.

Η οικογένειά της ήταν αρκετά εύπορη και θεωρούνταν από τις καλύτερες μεγαλοαστικές οικογένειες της περιοχής του Πειραιά. Η πολύ καλή οικονομική κατάσταση της οικογένειας, έδωσε την ευκαιρία στην Κατίνα, να φοιτήσει σε εξαιρετικά σχολεία. Από τη σχολή Χιλλ θα βρεθεί στις καλόγριες της Τήνου κι από ‘κει εσώκλειστη στην Ελβετία. Σπούδασε μουσική στο Ωδείο της Γενεύης, καθώς και σε σχολές του Βερολίνου και της Βιέννης.

Άρχισε από πολύ νωρίς την καλλιτεχνική σταδιοδρομία της και γρήγορα διακρίθηκε για το αληθινό ταλέντο της και την αγάπη στην τέχνη της. Ο πρώτος θεατρικός ρόλος της στην πρόζα ήταν το 1929, στο θέατρο Κοτοπούλη, στο “Γυμνή γυναίκα” του Ζωρζ Μπατάιγ, που την καθιέρωσε και ως πρωταγωνίστρια δραματικών ρόλων.

Το έργο που την επέβαλε στη διεθνή κλίμακα και που της χάρισε, στις 2 Μαρτίου του 1944 το Όσκαρ Β΄ Γυναικείου Ρόλου, από την Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου, ήταν το “Για ποιον χτυπά η καμπάνα”, όπου υποδυόταν τον ρόλο της φλογερής πατριώτισσας της Ισπανίας, Πιλάρ. Ήταν η πρώτη μη Αμερικανίδα ηθοποιός που τιμήθηκε με Όσκαρ, όπως και η πρώτη από την Ελλάδα.

Είχε πολύ πλούσιες εκφραστικές δυνατότητες που της επέτρεπαν να ερμηνεύει όχι με δυσκολία δραματικούς ρόλους κάθε θεατρικού ύφους, από την αρχαία ελληνική τραγωδία μέχρι το «μπρεχτικό» θέατρο. Επίσης, η μουσική της καλλιέργεια της επέτρεπε να χρωματίζει τη φωνή της ώστε ν΄ αναδεικνύεται η εκφραστικότητα και η ευαισθησία έντονα καθώς και ο μελωδικός ρυθμός του ποιητικού λόγου. Η φωτογραφία είναι του Δημήτρη Χαρισιάδη από τα αρχεία του Μουσείου Μπενάκη.