Σπουδαία ανακάλυψη… Η φύση τους κατέστρεφε και αυτοί ξαναέχτιζαν το χωριό…

Νέες αποκαλύψεις έφεραν στο φως οι αρχαιολόγοι κατά την έρευνά τους στο ιερό των Γεωμετρικών και Αρχαϊκών Χρόνων στα Νικολέικα Αιγιάλειας του νομού Αχαΐας.

Εντοπίστηκαν δύο κτήρια βορείως του αψιδωτού ναού. Το αρχαιότερο οικοδόμημα, που χρονολογείται στον 8ο αι. π.Χ., είναι επίσης αψιδωτό και υπολογίζεται σε τουλάχιστον 18-20 μ. Αποκαλύφθηκε ο ανατολικός τοίχος του και η γένεση της αψίδας, καθώς και τμήματα δαπέδων από πατημένο χώμα, που ανήκουν σε τρεις αλλεπάλληλες φάσεις χρήσης του.

Σε ψηλότερο επίπεδο εντοπίστηκε το λίθινο θεμέλιο ναόσχημου κτηρίου του 7ου/6ου αι. π.Χ., καθώς και λίθινες τετράπλευρες βάσεις, που πιθανώς ανήκουν στην κεντρική κιονοστοιχία του, και τμήμα του δαπέδου του από πατημένο χώμα. Κατά την ανασκαφή του ήρθε στο φως κεραμική, κυρίως της αρχαϊκής εποχής, πήλινα ειδώλια, καθώς και χάλκινη κεφαλή φιδιού. Τέλος, αξίζει να αναφερθεί ο εντοπισμός ενός πήλινου φτερού μυθικής μορφής, σφίγγας ή Γοργόνας, ενός ακόμη αρχιτεκτονικού αναγλύφου του 6ου αι. π.Χ., που βρέθηκε την τελευταία ημέρα της ανασκαφής σε τετράγωνο ανατολικά των παραπάνω οικοδομημάτων και που ανήκει στον αετωματικό διάκοσμο ναού του α΄ μισού του 6ου αι. π.Χ.

Μεταξύ των κτηριακών καταλοίπων πιστοποιήθηκε πλήθος πλημμυρικών επεισοδίων, ένα φαινόμενο συχνό στην περιοχή ακόμα και στους νεότερους χρόνους (1940-1950), σύμφωνα με πληροφορίες και των κατοίκων του χωριού. Το γεγονός ότι παρόλο του ότι η περιοχή απειλείτο από συχνές φυσικές καταστροφές στην αρχαιότητα, δεν εγκαταλείφθηκε από τους κατοίκους, που συνέχιζαν να επισκευάζουν τα κτήρια ή να κτίζουν καινούργια, αντικατοπτρίζει και πιστοποιεί την επιθυμία αλλά και την αγωνία τους να διαφυλάξουν τον τόπο ο οποίος αποτελούσε το  λατρευτικό κέντρο της Ελίκης.

Σύμφωνα με τα ευρήματα της φετινής ανασκαφικής έρευνας, πέρα από την κύρια λατρευόμενη θεότητα -η οποία θεωρούν οι επιστήμονες ότι ήταν ο Ποσειδώνας, καθώς σχετίζεται με τα άλογα και τους ιππικούς αγώνες, προκύπτουν ενδείξεις και για τη λατρεία μίας δεύτερης θεότητας. Οι λατρευτικές πρακτικές περιελάμβαναν θυσίες ζώων κυρίως αιγοπροβάτων και αιγοειδών, αλλά και χοίρων.