Το πρώτο σημαντικό βήμα για να μειωθεί ένα περιβαλλοντικό έγκλημα στην Ελλάδα…

Σύμφωνα με το νόμο 4736/2020, για την κατάργηση των πλαστικών μιας χρήσης, που ψηφίστηκε στη Βουλή τον Οκτώβριο,  όλοι οι φορείς του δημοσίου, σε ένα μήνα, έχουν την υποχρέωση να σταματήσουν να προμηθεύονται 10 συγκεκριμένες κατηγορίες πλαστικών προϊόντων μιας χρήσης.

Αυτό είναι το πρώτο σημαντικό βήμα για την κατάργηση των πλαστικών μιας χρήσης στην Ελλάδα, που προβλέπεται να εφαρμοστεί από την 3η Ιουλίου 2021. Ωστόσο, από την 1η Φεβρουαρίου 2021, το Δημόσιο δεν μπορεί να προμηθεύεται:

Πλαστικά μαχαιροπίρουνα (πιρούνια, κουτάλια, μαχαίρια, ξυλάκια φαγητού), πλαστικά πιάτα, πλαστικά καλαμάκια, πλαστικούς αναδευτήρες ποτών, πλαστικές μπατονέτες, πλαστικά στηρίγματα μπαλονιών (όχι τα μπαλόνια), περιέκτες τροφίμων κατασκευασμένοι από διογκωμένο πολυστυρένιο (όπως φελιζόλ), περιέκτες ποτών από διογκωμένο πολυστυρένιο (όπως φελιζόλ) καθώς και τα καπάκια και τα καλύμματά τους, κυπελάκια για ποτά από διογκωμένο πολυστυρένιο (όπως φελιζόλ) καθώς και τα καπάκια και καλύμματά τους. Επιπλέον, όλα τα προϊόντα που κατασκευάζονται από οξοδιασπώμενη πλαστική ύλη (όπως σακούλες και περιέκτες τροφίμων από οξοδιασπώμενη πλαστική ύλη).

Σύμφωνα με έρευνα της περιβαλλοντικής οργάνωσης WWF, στις θάλασσες μας καταλήγουν σχεδόν 11.500 τόνοι από τους περίπου 700 χιλιάδες τόνους πλαστικών απορριμμάτων που παράγονται κάθε χρόνο στην Ελλάδα. Το μεγαλύτερο μέρος των πλαστικών απορριμμάτων καταλήγει στις χωματερές, λόγω δυσκολιών στη συλλογή και τη διαχείριση αποβλήτων, ενώ το 6% εκτιμάται πως τελικά διαρρέει στο περιβάλλον. Όπως αναφέρεται στην έκθεση, κάθε χρόνο, 570.000 τόνοι πλαστικού καταλήγουν στα νερά της Μεσόγειου. Κι αυτό, είναι σαν να ρίχνουμε στη θάλασσα 33.800 μπουκάλια το λεπτό.

Τα απορρίμματα γίνονται συχνά «τροφή» των χελωνών, των δελφινιών, των πουλιών και των ψαριών με αποτέλεσμα πολλά να τραυματίζονται, να πεθαίνουν από ασφυξία ή και να πνίγονται κατά την κατάποσή τους. Τα πλαστικά κι άλλα απορρίμματα που καταλήγουν στο στομάχι μεγάλων ζώων μπορεί να προκαλέσουν ασιτία ή υποσιτισμό τους, εσωτερικά τραύματα ή δηλητηρίασή τους. Επικίνδυνες και τοξικές ουσίες που βρίσκονται στα ίδια τ’ απορρίμματα ή όπως έχει διαπιστωθεί «προσκολλώνται» ιδιαίτερα στα πλαστικά μικρο-απορρίμματα, περνούν στον οργανισμό θαλάσσιων ειδών και τελικά στην τροφική αλυσίδα.