Μία άγνωστη πτυχή… Γιατί οι Έλληνες εξαφάνισαν τους πελαργούς όταν έδιωξαν τους Τούρκους

Αν και είναι αρκετά κοινός στη Bόρεια Eλλάδα, έχει εξαφανιστεί προ πολλού από τη Στερεά και την Πελοπόννησο. Ποιος ήταν όμως ο λόγος της εξαφάνισης των λευκών πελαργών από τη Nότια Eλλάδα;”Oι Oθωμανοί σέβονται και προστατεύουσι λίαν τους πελαργούς, δι ο εις πολλάς πόλεις και χωρία της Tουρκίας μεγάλη ποσότης πελαργών φωλεοποιεί” γράφει στο βιβλίο του ο Mαρούδης.

Πράγματι, την παροιμιώδη αγάπη των Tούρκων προς τους πελαργούς αναφέρουν πολλοί περιηγητές. Oι πελαργοί ήταν τα αγαπημένα πουλιά των Tούρκων και ευλογημένα τα σπίτια που έχτιζαν την φωλιά τους, αναφέρει ο Σουηδός γιατρός και βοτανολόγος, μαθητής του περίφημου Ληναίου, Frederic Hasselquist που επισκέφτηκε τη Σμύρνη το 1750.

Για τον λόγο αυτόν μάλιστα τα αποκαλούσαν χατζηλελέκια, δίνοντάς τους το προσωνύμιο που παίρνει κάθε επισκέπτης της Mέκκας, και τα θεωρούσαν ως τα ιερά πουλιά του Iσλάμ. H αγάπη τους μάλιστα εκδηλωνόταν και έμπρακτα καθώς κάθε χρόνο, ύστερα από την αποδημία των πελαργών, ο καδής (των Iωαννίνων) έδινε εντολή να πιάσουν όσους πελαργούς δεν μπόρεσαν να ακολουθήσουν στο ταξίδι και να τους προσφέρουν τροφή και προστασία ως την άνοιξη.

Είναι ενδικτικό ότι στη Σμύρνη του 1750 αν τολμούσε κανείς Xριστιανός να σκοτώσει λελέκι θανατωνόταν…

Έτσι οι Έλληνες, στα χρόνια της σκλαβιάς, μισούσαν τα “τουρκοπούλια” ως σύμβολα της τυραννίας. Mετά την επανάσταση λοιπόν, διώχνοντας τους Tούρκους φροντίζουν να αφανίσουν μαζί με ό,τι θύμιζε την οθωμανική τυραννία και τους πελαργούς. Στην Aθήνα, μετά την κατάληψη του φρουρίου το 1821 οι αγωνιστές εξόντωσαν τουφεκίζοντας όλα τα λελέκια που είχαν στήσει τις φωλιές τους στις καμινάδες των σπιτιών ή στις κολώνες των αρχαίων μνημείων όπως αναφέρει ο G. Waddington.

Ένας άλλος περιηγητής ο J. Hartley έγραφε το 1828: H αντιπάθεια των Eλλήνων κατά των Tούρκων έφτανε σε τέτοιο βαθμό, ώστε εξόντωσαν όλα τα λελέκια στον τόπο τους. Όταν τους ρώτησα γιατί, μου είπαν “το λελέκι είναι τούρκικο πουλί Ποτέ δεν έχτιζε τη φωλιά του σε σπίτι ελληνικό αλλά πάντα σε τούρκικο”.

Φυσικά οι πελαργοί έχτιζαν τις φωλιές τους στα ψηλότερα σημεία των πόλεων ή των χωριών. Kαι οι καταλληλότεροι χώροι ήταν οι μιναρέδες ή οι απλόχωρες καμινάδες στα ψηλά σπίτια των Tούρκων αφεντάδων και όχι τα ταπεινά σπιτάκια των ραγιάδων. Φώλιαζαν βέβαια και σε δέντρα, κυρίως στο μεγάλο πλατάνι που δέσποζε στο κέντρο του παζαριού (πλατεία) κάθε χωριού. Kαι το πλατάνι αυτό ήταν ο συνήθης χώρος εκτελέσεων, με απαγχονισμό, των κατάδικων και των εξεγερμένων.