Διάβασαν το άρθρο 907
Μία άγνωστη σε πολλούς ιστορία εξελισσόταν σε κτίριο της Βουλής. Μία ιστορία που συνδέεται με τους Μικρασιάτες πρόσφυγες του 1922, την περίθαλψη και την προσπάθεια ενσωμάτωσής τους από το ελληνικό κράτος, αλλά και τη συνεισφορά τους στην οικονομική δραστηριότητα και τον πολιτισμό του τόπου.
Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, γύρω στα 1925, με δαπάνες του Εμμανουήλ Μπενάκη ιδρύθηκαν στον δεύτερο όροφο των Παλαιών Ανακτόρων εργαστήρια ραπτικής και χειροτεχνίας, όπου εργάζονταν περισσότερα από 150 ορφανά κορίτσια προσφύγων.
Ήταν τότε, που με τη φροντίδα της Πηνελόπης Δέλτα, στον προαύλιο χώρο, κτίστηκε ένα μικρό νεοκλασικό οικοδόμημα σε σχέδια του Αμερικανού αρχιτέκτονα, Στιούαρτ Τόμσον (Stuart Thompson). Το γνωστό, σήμερα, ως «Παλατάκι» λειτουργούσε ως πωλητήριο κεντημάτων και εργοχείρων των εργαστηρίων Μπενάκη, συμβάλλοντας και αυτό με τη σειρά του στην αποκατάσταση και ένταξη εκατομμυρίων προσφύγων στον ελλαδικό χώρο.
Μετά την εγκατάσταση της Βουλής στα ανακαινισμένα Παλαιά Ανάκτορα το 1935, το “Παλατάκι” χρησιμοποιήθηκε πλέον ως αποθηκευτικός χώρος μέχρι τα τέλη του 20ού αιώνα. Στο πέρασμα των χρόνων ανακαινίστηκε στο εσωτερικό του και από το 1999 έως σήμερα στεγάζει το studio του Τηλεοπτικού Σταθμού της Βουλής.
Φωτογραφία από το βιβλίο της Κατερίνας Δεμενεγή-Βιριράκη, «Παλαιά Ανάκτορα Αθηνών: Το κτήριο της Βουλής των Ελλήνων», Βουλή των Ελλήνων, Αθήνα 2007
