Ποιος δεν έχει παίξει αυτό το παιχνίδι;

Η μακριά γαϊδούρα είναι παιδικό παιχνίδι που παιζόταν από αγόρια με διάφορες παραλλαγές σε όλη την Ελλάδα…

Παίζεται από 2 ομάδες μεγάλων παιδιών. Η μία ομάδα είναι η «μακριά γαϊδούρα» και η άλλη οι «αναβάτες». Σκοπός των «αναβατών» είναι να ανέβουν όλοι πάνω στη «μακριά γαϊδούρα», χωρίς να πέσει κανείς, ενώ σκοπός της «μακριάς γαϊδούρας» είναι να τους αντέξει.

Ένα παιδί δεν ανήκει σε καμία ομάδα και κάνει το «μαξιλάρι», ακουμπώντας με την πλάτη σε τοίχο ή άλλο σταθερό σημείο. Τα παιδιά της «μακριάς γαϊδούρας» σκύβουν μπροστά, οριζοντιώνοντας την πλάτη τους και ο καθένας αγκαλιάζει σφιχτά τη μέση του μπροστινού του, προσέχοντας να έχει καλυμμένο στο πλάι το κεφάλι του και πατώντας γερά με τα πόδια σε διάσταση. Ο μπροστινός αγκαλιάζει το «μαξιλάρι».

Με το σύνθημα, ο πρώτος «αναβάτης» φωνάζει «Μακριά γαϊδούρα!». Παίρνει φόρα, πηδάει «βαρελάκι» πάνω από τον τελευταίο της «μακριάς γαϊδούρας» και προσπαθεί να προσγειωθεί όσο πιο μπροστά μπορεί στη σειρά. Αν κατά την πτώση δεν καταφέρει να στηριχτεί και κάποιο μέρος του σώματός του ακουμπήσει στο έδαφος, η ομάδα του χάνει. Όμοια, αν κάποιος από τη «μακριά γαϊδούρα» δεν αντέξει και πέσει κάτω, η δική του ομάδα χάνει. Αλλιώς, παίρνει σειρά ο επόμενος των «αναβατών».

Αν έχουν ανέβει όλοι οι «αναβάτες και η «μακριά γαϊδούρα» αντέχει, τότε για να αναδειχθεί ο νικητής, ο πρώτος «αναβάτης» δείχνει με τα δάχτυλά του έναν αριθμό και ο πρώτος της μακριάς γαϊδούρας μαντεύει αν είναι μονός ή ζυγός, με μάρτυρα το «μαξιλάρι». Αν νικήσει η «μακριά γαϊδούρα», οι ομάδες αλλάζουν ρόλους, αλλιώς συνεχίζουν όπως πριν.