Εντυπωσιάζει το μοντάζ ενός διάσημου πίνακα με μια από τις πρώτες εμφανίσεις γυμνού σε δημόσιο χώρο

Εμπνεύσεις... τέχνης

Βλέπετε το έργο του 1974, “Η Σχολή των Αθηνών Νο 2” του ζωγράφου Γεωργίου Βακιρτζή, που σαν σήμερα, το 1988, απεβίωσε.Ο Γεώργιος Βακιρτζής δημιουργεί ένα είδος μοντάζ, συνδυάζοντας μια από τις διασημότερες νωπογραφίες του Ραφαήλ «Η Σχολή των Αθηνών» (1510-1511) με την πασίγνωστη φωτογραφία του 1974, του φωτογράφου Ian Bradshaw.

Πρόκειται για μια από τις πρώτες εμφανίσεις γυμνού σε δημόσιο χώρο, που όμως στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν είχε γίνει για λόγους κοινωνικής διαμαρτυρίας: ο 25χρονος Michael O’Brien, που εισέβαλε γυμνός στο γήπεδο Twickenham της Αγγλίας, στο διάλειμμα του αγώνα ράγκμπι της 20ης Απριλίου 1974, ήταν απλά ένας μεθυσμένος νεαρός που είχε βάλει ένα στοίχημα 10 λιρών με τους φίλους του.

Αν και το κίνητρο του O’Brien ήταν πεζό, η φωτογραφία απέκτησε εμβληματικό χαρακτήρα: σε μια απόλυτη ισορροπία σύνθεσης, η γυμνή μορφή με τα απλωμένα χέρια ανάμεσα στους αστυνομικούς παραπέμπει σε μια αναπαράσταση του Ιησού Χριστού που μοιάζει να μιλά για ελευθερία.

Όπως σημειώνει η Κατερίνα Ταβαντζή, επιμελήτρια της συλλογής χαρακτικής της Εθνικής Πινακοθήκης, η εικόνα απηχεί ταυτόχρονα και το πνεύμα μιας εποχής που ακολουθεί το πρόσφατο απελευθερωτικό κίνημα των 60ς, ανάγοντας έτσι τη σκηνή σε ένα είδος διεκδίκησης του δικαιώματος στην αυτό-έκφραση.

Στο έργο «Η Σχολή των Αθηνών Νο 2», ο Βακιρτζής αντικαθιστά τις κεντρικές μορφές του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη με το σύμπλεγμα του O’Brien ανάμεσα σε τρεις αστυνομικούς. Η νέα εικαστική σύνθεση παρότι διατηρεί τις γλυπτικές αναφορές στην Ελληνική κλασική αρχαιότητα, αφαιρεί όλη την αρχιτεκτονική πολυπλοκότητα του έργου του Ραφαήλ, επικεντρώνοντας την προσοχή στα πρόσωπα. Το φιλοσοφείν έχει τώρα παραχωρήσει την κεντρική του θέση στο πράττειν.

“Η παρουσία των αστυνομικών που προσπαθούν να καταστείλουν την κίνηση του νεαρού άνδρα, παραπέμπει ευθέως στην σκοτεινή περίοδο της Ελληνικής δικτατορίας, από την οποία η Ελλάδα μόλις τότε έβγαινε”, επισημαίνει η κυρία Ταβαντζή.

Διαδώστε το Εδώ ζεις