Χάραζε σε ξύλα τον μόχθο και τον πόνο απλών ανθρώπων…

Βλέπετε το έργο “Τρύγος”, του 1953, μία ξυλογραφία σε χαρτί, του Αναστάσιου Αλεβίζου, διακεκριμένου χαράκτη, που έγινε γνωστός με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Τάσσος.

Σε πολλύ μικρή ηλικία, ήταν δεκαέξι ετών, έγινε δεκτός στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Καθοριστικό ρόλο στην αφοσίωσή του στην χαρακτική έπαιξε και η γνωριμία του με τον Δημήτρη Γαλάνη, μεγάλο Έλληνα χαράκτη της εποχής του Μεσοπολέμου.

Κατά τη δεκαετία του 1960, η θεματογραφία του άρχισε να επικεντρώνεται στην απόδοση της ανθρώπινης μορφής. Εγκατέλειψε σταδιακά το χρώμα, χάραζε όλο και μεγαλύτερες πλάκες ξύλου και άρχισε να δημιουργεί θεματικές ενότητες σε τρίπτυχα ή τετράπτυχα. Ταυτοχρόνως ασχολήθηκε με την αγιογραφία, ενώ συνέχισε να φιλοτεχνεί βιβλία.

Πέθανε στην Αθήνα στις 13 Οκτωβρίου του 1985. Διατηρείται ανοιχτό ως μουσείο το σπίτι όπου έζησε και δημιούργησε ο Τάσσος και η σύζυγός του, η ζωγράφος και χαράκτρια Λουκία Μαγγιώρου, επί της Αρδηττού 34, στην συνοικία Μετς της Αθήνας.

Τα έργα του χαρακτηρίζονται από την τεχνική αρτιότητά τους και την συγκινησιακή απόδοση της μορφής των απλών ανθρώπων του μόχθου και του πόνου, ενώ πρόκεινται για έργα στρατευμένης τέχνης. Το έργο που βλέπετε είναι Δωρεά Α. Τάσσου και Λουκίας Μαγγιώρου στην Εθνική Πινακοθήκη.