Μια άμεση απόδειξη της επίδρασης του κρόκου αυγού στη λαδομπογιά, ή της έλλειψής της, μπορεί να φανεί στην «Παναγία με το γαρύφαλλο» (Madonna of the Carnation του Λεονάρντο ντα Βίντσι, έναν από τους πίνακες που παρατηρήθηκαν κατά τη διάρκεια της μελέτης. Αυτή τη στιγμή εκτίθεται στην Alte Pinakothek στο Μόναχο της Γερμανίας, με το έργο να έχει εμφανές «ζάρωμα» στα πρόσωπα των πρωταγωνιστών του. Η λαδομπογιά αρχίζει να στεγνώνει από την επιφάνεια προς τα κάτω, γι′ αυτό και ζαρώνει», λένε οι ειδικοί.
Ενας λόγος για το «τσαλάκωμα» μπορεί να είναι η ανεπαρκής ποσότητα χρωστικών στο χρώμα και η μελέτη έδειξε ότι αυτό το αποτέλεσμα θα μπορούσε να αποφευχθεί με την προσθήκη κρόκου αυγού. Επειδή το τσαλάκωμα εμφανίζεται μέσα σε λίγες μέρες, είναι πιθανό ο Λεονάρντο και άλλοι κορυφαίοι ζωγράφοι να είχαν εντοπίσει το συγκεκριμένο αποτέλεσμα, καθώς και τις πρόσθετες ευεργετικές ιδιότητες του κρόκου αυγού στη λαδομπογιά, συμπεριλαμβανομένης της αντοχής στην υγρασία.
Νέα κατανόηση των κλασικών έργων
Ένας άλλος πίνακας που παρατηρήθηκε κατά τη διάρκεια της μελέτης ήταν ο «Θρήνος για το νεκρό Χριστό» (The Lamentation Over the Dead Christ), του Μποτιτσέλι, που επίσης εκτίθεται στο Alte Pinakothek. Το έργο είναι κυρίως φτιαγμένο με τέμπερα, αλλά έχει χρησιμοποιηθεί λαδομπογιά για το φόντο και κάποια δευτερεύοντα στοιχεία.
Οι μελετητές αναφέροπυν ότι ορισμένα σημεία στους πίνακες δείχνουν πινελιές που είναι χαρακτηριστικές της ελαιογραφία, ωστόσο εντόπισαν και την παρουσία πρωτεϊνών. Επειδή η προσθήκη κρόκου αυγού είχε τόσο επιθυμητά αποτελέσματα στη λαδομπογιά, η παρουσία πρωτεϊνών στο έργο μπορεί να αποτελεί ένδειξη σκόπιμης χρήσης, σύμφωνα με τη μελέτη.
