Τι θα ήταν οι υγρότοποι χωρίς τα πουλιά;
Τουλάχιστον 141 είδη υδρόβιων πουλιών βρίσκουν κάθε χρόνο μόνιμο ή προσωρινό καταφύγιο στην «αγκαλιά» των ελληνικών υγροτόπων, πριν το μεγάλο ταξίδι, άλλα για το Βορρά και άλλα προς Αφρική… Για τα περισσότερα από αυτά, η διαφύλαξη των υγροτόπων είναι συνώνυμη της ίδιας τους της ύπαρξης.
Στους υγροτόπους σταθμεύουν χιλιάδες αποδημητικά πουλιά, με αποτέλεσμα ορισμένες εποχές να απαντώνται σε αυτούς ιδιαίτερα σπάνια είδη. Το Δέλτα του Έβρου, το Δέλτα του Νέστου, η λίμνη Κερκίνη, η λίμνη Μικρή Πρέσπα, ο Αμβρακικός, η λίμνη Μεσολογγίου είναι από τις σημαντικότερες περιοχές για τα πουλιά, με μεγάλη ποικιλία βιοτόπων.
Το Δέλτα του Έβρου είναι η πιο σημαντική περιοχή στην Ελλάδα για τη διαχείμαση των τριών σππανιων ειδών των Ευρωπαϊκών Κύκνων (Βουβόκυκνος, Αγριόκυκνος, Νανόκυκνος). Το ίδιο ισχύει και για τις χήνες. Στα υγρά λιβάδια, χιλιάδες Ασπρομέτωπες παρατηρούνται το χειμώνα, μαζί με εκατοντάδες Κοκκινόχηνες, ενώ σχεδόν ολόκληρος ο ευρωπαϊκός φυσικά αναπαραγόμενος πληθυσμός της Νανόχηνας χρησιμοποιεί τον υγρότοπο για αρκετές εβδομάδες και σαν τελευταία στάση πριν την ανοιξιάτικη μετανάστευση για τις περιοχές αναπαραγωγής του Βορρά.
Σημαντικοί αριθμοί σπανίων ειδών αρπακτικών παρατηρούνται κυρίως το χειμώνα. Στικταετοί, Βασιλαετοί και Θαλασσαετοί παρατηρούνται καθημερινά. Άλλα σπάνια είδη του Δέλτα είναι ο Αργυροπελεκάνος, η Λαγγόνα, ο Ήταυρος, η Βαλτόπαπια, ο Ψαλιδιάρης, η Χουλιαρομύτα, η Χαλκόκοτα, το Νεροχελίδονο. Στην πρώτη φωτογραφία είναι ένας μικρόσωμος, μοναχικός ερωδιός, ένας κρυπτοτσικνιάς. Φωτογραφία της Λίλας Σιμιτζή και αναδημοσιεύεται από την Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία.
Ένα like φέρνει... χαμόγελα
