Παγκόσμιος ενθουσιασμός… “Ζωντανεύει” το έργο από το οποίο έπιναν νερό στην αρχαία Αθήνα…

Δέκα εννέα αιώνες μετά την πρώτη λειτουργία του, το έργο του δήμου Χαλανδρίου για την ένταξη του Αδριάνειου Υδραγωγείου στην καθημερινότητα των δημοτών, αναγνωρίστηκε διεθνώς ως το κορυφαίο για την καινοτομία του.

Βραβεύτηκε στον Διεθνή Διαγωνισμό Αστικής Καινοτομίας, στην Καντόνα της Κίνας, για την εξοικονόμηση και διαχείριση των αστικών και φυσικών πόρων και κατ’ επέκταση, για την κυκλική οικονομία και φυσικά την ίδια την κοινωνία. Η διάκριση προέκυψε μεταξύ 274 υποψηφιοτήτων από 193 δήμους 54 χωρών και η επιλογή έγινε με βάση κριτήρια, όπως η καινοτομία, η αποτελεσματικότητα, το πλαίσιο και οι συνθήκες, η αναπαραγωγιμότητα και συνάφεια με την τοπική εφαρμογή των Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης (SDGs) και της Νέας Ατζέντας για τις Πόλεις (NUA) των Ηνωμένων Εθνών.

Το Αδριάνειο Υδραγωγείο «ζωντανεύει» στον δήμο Χαλανδρίου ως νέο αρδευτικό δίκτυο μη πόσιμου νερού…

Το Αδριάνειο Υδραγωγείο κατασκευάστηκε τον 2ο μ.Χ. αιώνα από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Αδριανό, με στόχο την ύδρευση της πόλης των Αθηνών από τα βρόχινα νερά της Πεντέλης και της Πάρνηθας. Η περιοχή αυτή  περιελάμβανε τον χώρο που καταλαμβάνει σήμερα το πάρκο του Ζαππείου από την Βουλή έως και το Καλλιμάρμαρο.

Συγκεντρώνοντας τα νερά της Πάρνηθας και της Πεντέλης, το δίκτυο, διανύοντας μια διαδρομή 25 χλμ, καταλήγει στο σημερινό Κολωνάκι και στην πλατεία Δεξαμενής, περνώντας κάτω από τις σημερινές περιοχές των δήμων Αχαρνών, Μεταμόρφωσης, Ηρακλείου, Νέας Ιωνίας και Αθηναίων.

Στο Χαλάνδρι η επαναλειτουργία του 19 αιώνες μετά, ξεκίνησε ως όραμα και καταλήγει στο να γίνει πράξη, στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού προγράμματος. Υλοποιείται μέσω αρδευτικού δικτύου, αλλά και της ανάπλασης, που συνοδεύει την υδραυλική εγκατάσταση. Πλέον το αρχαίο Υδραγωγείο καθίσταται παραγωγικό, τα νερά που συσσωρεύει δεν χάνονται, αλλά προσφέρονται ως μη πόσιμο νερό στους κατοίκους, ώστε να καλύψουν τις όποιες ανάγκες άρδευσης ή απλού ποτίσματος των κήπων.

Παράλληλα, οργανώνεται και η διανομή του νερού με υδροφόρες σε γειτονιές της πόλης που βρίσκονται πιο μακριά από τα σημεία υδροληψίας της διαδρομής του Υδραγωγείου, ώστε το νερό να είναι προσβάσιμο και αξιοποιήσιμο από όποιον κάτοικο το επιθυμεί.

Ουσιαστικά το δίκτυο αξιοποιεί εκ νέου τις ανεκμετάλλευτες ποσότητες νερού που έρρεαν στο εγκαταλειμμένο ρωμαϊκό Υδραγωγείο. Το νερό αυτό, προερχόμενο από υδρομάστευση, επαναχρησιμοποιείται με μία λογική κυκλικής οικονομίας, συμβάλλοντας έτσι στην εξοικονόμηση του πολύτιμου πόσιμου νερού και της ενέργειας.