Δεν είναι περιοχή της Αφρικής… Εδώ ζει ο μεγαλύτερος πληθυσμός βουβαλιών στην Ελλάδα. Εικόνες

Περπατώντας γύρω από τη Λίμνη Κερκίνης, βλέπεις τα κοπάδια βουβαλιών να διασχίζουν αργά τα χωράφια με κατεύθυνση τα ήρεμα νερά της λίμνης και να βουτούν στο νερό για να δροσιστούν, ιδιαίτερα το καλοκαίρι. Οι νεροβούβαλοι φαίνεται ότι βρίσκονται στην Ελλάδα εδώ και 2.500 χρόνια, όταν ο Ξέρξης μετέφερε τις προμήθειες του στρατού του διαβαίνοντας τον ποταμό Στρυμόνα. Έσωσαν τους ντόπιους στις δύσκολες περιόδους της φτώχειας και πέρασαν στην αφάνεια τη δεκαετία του 1960.

Μέχρι δεκαετία του ’50 υπήρχαν στην Ελλάδα περί τα 75.000 ζώα, όχι κυρίως για το κρέας τους και το γάλα τους, αλλά γιατί αποτελούσαν την κινητήριο δύναμη της γεωργίας, γιατί σε βουβάλια ζεύαν οι γεωργοί τ’ αλέτρια για να οργώσουν τα χωράφια. Η εισαγωγή των τρακτέρ και των παραγωγικών ολλανδικών αγελάδων περιόρισαν τον αριθμό τους, το 1992, σε μόλις 600 ζώα. Στα τέλη της δεκαετίας του ’90 οι εναπομείναντες πληθυσμοί εντάχθηκαν σ’ ένα πρόγραμμα διατήρησης ως σπάνια φυλή αγροτικών ζώων που κινδυνεύει με εξαφάνιση κι από τότε ο πληθυσμός τους άρχισε να ανακάμπτει.

Υπερέχει σε διατροφική αξία

Τα βουβάλια ξεχωρίζουν για τη νοστιμιά και τη θρεπτική αξία του κρέατος, που αποτελεί πλούσια πηγή σιδήρου, φωσφόρου και βιταμίνης Α. Το κρέας του βουβάλου, όπως και το γάλα του, έχει υψηλότερη περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη από τα αντίστοιχα προϊόντα που προέρχονται από τα κοινά βοοειδή. Ενώ όμως, η περιεκτικότητα σε λίπος του γάλακτος βουβάλου είναι κατά πολύ υψηλότερη σε σύγκριση με το γάλα αγελάδας, η περιεκτικότητα του κρέατος βουβάλου σε λίπος και χοληστερόλη είναι χαμηλότερη σε σύγκριση με το κρέας των κοινών βοοειδών. Ένας νεροβούβαλος δίνει ετησίως ως και 1.000 λίτρα γάλα.
Εκτός από τα γαλακτοκομικά, όπως το γιαούρτι, το βούτυρο, τη μοτσαρέλα, το παγωτό και τα γλυκά, όπως το καζάν ντιπί, το κρέας του βουβαλιού όταν αναπτύσσεται κατάλληλα, είναι τρυφερό και εύγευστο. Ιδιαίτερα δημοφιλή είναι τα λουκάνικα αλλά και ο καβουρμάς.