Χιλιάδες επισκέπτες κάθε χρόνο θέλουν να δουν το νησί του πόνου… και της σιωπής

Χιλιάδες επισκέπτες επισκέπτονται κάθε χρόνο το νησάκι Σπιναλόγκα με καραβάκια που ξεκινούν κάθε μία ώρα από τον Άγιο Νικόλαο, την Ελούντα και την Πλάκα που βρίσκεται ακριβώς απέναντι στην στεριά και απέχει περίπου 800 μέτρα.

Η Σπιναλόγκα, ή Καλυδώνα, που ανήκει στον δήμο Αγίου Νικολάου του νομού Λασιθίου Κρήτης, άλλοτε ο τόπος που ζούσαν οι χανσενικοί, είναι το δεύτερο σε επισκεψιμότητα μνημείο στην Κρήτη μετά την Κνωσό. Είναι ενδεικτικό ότι περίπου 400 χιλιάδες επισκέφθηκαν μέχρι στιγμής το νησί, οι οποίοι είδαν τα εντυπωσιακά τείχη των Βενετών, αλλά και την ανασύσταση της ζωής των λεπρών μέσα από τα αναστηλωμένα κτίσματα. Είναι ένα μέρος, με σπουδαία ιστορία που σε κάθε περίπτωση αξίζει κάποιος να το επισκεφθεί.

Και όπως λένε στην Κρήτη, σπάνια σ’ ένα μνημείο η ιστορία «μιλάει» τόσο ζωντανά από τα βάθη των αιώνων, όσο στη Σπιναλόγκα.

Το νησί οχυρώθηκε από τους Βενετούς τόσο από κατασκευαστικής και αρχιτεκτονικής άποψης, όσο και από απόψεως αισθητικής του όλου τοπίου που και σήμερα ακόμη διατηρεί την ομορφιά του.

Στις 30 Μαίου του 1903 υπογράφηκε η απόφαση για να μετατραπεί η Σπιναλόγκα σε νησί των λεπρών και στις 13 Οκτωβρίου 1904 μεταφέρθηκαν 251 ασθενείς, 148 άνδρες και 103 γυναίκες. Μετά το 1913 η Κρήτη ενώθηκε με την Ελλάδα και άρχισαν να έρχονται ακόμα περισσότεροι άρρωστοι στη Σπιναλόγκα, ενώ αργότερα δέχτηκε ασθενείς ακόμα και από άλλες χώρες και χαρακτηρίστηκε σαν Διεθνές Λεπροκομείο.

Η δύσκολη ζωή των αρρώστων, που διέμειναν στο νησί έως το 1957, σηματοδότησε τον χώρο και το φόρτισε συναισθηματικά καθιστώντας το τόπο μαρτυρίου και ιστορικής μνήμης. Το 1957 έκλεισε ιαθέντων των λεπρών με τη χρήση αντιβιοτικών φαρμάκων.

Στην Σπιναλόγκα, ο επισκέπτης μπορεί να φτάσει με ημερόπλοια από την Πλάκα (τον οικισμό απέναντι από το νησί) , από την Ελούντα και τον Άγιο Νικόλαο, ενώ κατά τη θερινή περίοδο τα δρομολόγιά των πλοίων είναι πολύ συχνά, σε καθημερινή βάση.