Αυτό το γλυκό, που όλοι γλείφουν και τα δάκτυλά τους, διεκδικεί τη διεθνή αναγνώριση και προστασία

Το παραδοσιακό ρεβανί της Βέροιας, το οποίο γλυκαίνει χρόνια τώρα χιλιάδες επισκέπτες, επιλέχθηκε από τον τομέα Μακεδονίας και Θράκης του υπουργείου Εσωτερικών να προωθηθεί για την απόκτηση σήματος «Προστατευόμενης Γεωγραφικής Ένδειξης» (ΠΓΕ).

Η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την ποιότητα αποσκοπεί στην προστασία της ονομασίας συγκεκριμένων προϊόντων με σκοπό την προβολή των μοναδικών τους χαρακτηριστικών, τα οποία συνδέονται με τη γεωγραφική τους προέλευση καθώς και με την παραδοσιακή τεχνογνωσία.

Αυτή τη στιγμή στο νομό Ημαθίας δραστηριοποιούνται γύρω στους 45 ζαχαροπλάστες, εκ των οποίων οι 25 εδρεύουν στη Βέροια και έχουν ως κύριο γλυκό το ρεβανί, ενώ υπάρχουν 3 – 4 επιχειρήσεις που κάνουν και εξαγωγή του προϊόντος σε διάφορες χώρες.

Οι ρίζες του ρεβανιού φτάνουν, όπως όλα τα σιροπιαστά επιδόρπια άλλωστε, από την Μέση Ανατολή και την Αίγυπτο. Στις αραβικές χώρες καθιερώθηκε με το όνομα “μπασμπούσα” και μπορούσε, εκτός από τα βασικά υλικά, να περιέχει τριμμένη καρύδα.

Στην Ελλάδα, κατά τα χρόνια της Τουρκοκρατίας, το ρεβανί ήταν ένα γλυκό που συνήθιζαν να τρώνε οι Οθωμανοί. Τον 19ο αιώνα η παραδοσιακή του συνταγή πέρασε από τους μουσουλμάνους κατοίκους σε ελληνικά χέρια. Η πόλη όμως που πρώτη άρχισε να το παράγει και να το κάνει γνωστό σε όλη την Ελλάδα είναι η Βέροια. Η ιστορία του ξεκίνα από ένα μικρό γαλακτοζαχαροπλαστείο το 1886 στο κέντρο της πόλης της Βέροιας το οποίο με επίσημη άδεια από τις οθωμανικές αρχές μπορούσε να παράγει και να πουλά το άγνωστο μέχρι τότε σιροπιαστό.

Με το πέρασμα του χρόνου, η φήμη του εξαπλώθηκε σε όλο τον ελλαδικό χώρο και έγινε το σήμα κατατεθέν της πόλης. Η συνταγή εδώ και 130 χρόνια παραμένει επτασφράγιστο μυστικό και περνά από γενιά σε γενιά με απόλυτη μυστικότητα. Επισκέπτες από όλη τη χώρα έρχονται ακόμα και σήμερα να γευτούν το ξακουστό ρεβανί.