Μήπως κάτι σας λείπει; Να, πώς επηρεάζεται η ψυχική σας υγεία όταν δεν έχετε κάτι πολύ απλό…

Ως άνθρωποι είμαστε προγραμματισμένοι για να αγγίζουμε και να μάς αγγίζουν. Γι’ αυτό το λόγο όσοι ζούμε μόνοι μας, υποφέρουμε κατά τη διάρκεια της πανδημίας.

Η ανάγκη για άγγιγμα υπάρχει κάτω από τον ορίζοντα της συνείδησης. Πριν από τη γέννηση, όταν το αμνιακό υγρό στη μήτρα στροβιλίζεται γύρω μας και το εμβρυϊκό νευρικό σύστημα μπορεί να διαχωρίσει το σώμα μας από αυτό της μητέρας μας, ολόκληρη η έννοια του εαυτού μας έχει τις ρίζες της στην επαφή.

Ως ενήλικες, ενδέχεται να μην κατανοούμε τη σημασία του αγγίγματος ακόμη και όταν αυτό εξαφανίζεται από τη ζωή μας. Ίσως αρχίσουμε να συνειδητοποιούμε ότι κάτι μάς λείπει, αλλά δεν αντιλαμβανόμαστε πάντα ότι αυτό είναι το άγγιγμα, λέει ο καθηγητής Francis McGlone, νευροεπιστήμονας με έδρα το Πανεπιστήμιο John Moores του Λίβερπουλ και ειδικός στον τομέα της συναισθηματικής επαφής. Ωστόσο όταν μιλάμε για το πρόβλημα της μοναξιάς, συχνά αγνοούμε το προφανές: αυτό που οι μοναχικοί άνθρωποι δεν λαμβάνουν, είναι το άγγιγμα.

Το άγγιγμα έχει τεράστιο αντίκτυπο στην ψυχολογική και σωματική μας ευεξία, υποστηρίζει ο καθηγητής Robin Dunbar, εξελικτικός ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Με τους στενούς φίλους και την οικογένειά μας, αγγίζουμε ο ένας τον άλλον περισσότερο από ό, τι αντιλαμβανόμαστε, επισημαίνει. Η έρευνα του Dunbar βρήκε, ότι ως ενήλικες έχουμε ένα σύνολο, κατά μέσο όρο, πέντε φίλων που μπορούμε να απευθυνθούμε για να μας παρηγορήσουν.

Το άγγιγμα είναι ένας ρυθμιστής που μπορεί να μετριάσει τις επιδράσεις του άγχους και του πόνου, τόσο σωματικά όσο και συναισθηματικά. Έχουμε δει στην έρευνά μας ότι η έλλειψη αγγίγματος συσχετίζεται με μεγαλύτερο άγχος, αναφέρει η η Δρ Κατερίνα Φωτοπούλου, καθηγήτρια Ψυχοδυναμικής Νευροεπιστήμης στο Πανεπιστημιακό Κολέγιο του Λονδίνου (UCL). Σε περιόδους έντονου στρες, όπως η απώλεια εργασίας ή ένα πένθος, η περισσότερη επαφή με τους άλλους μάς βοηθά να ανταπεξέλθουμε καλύτερα, ιδιαίτερα μέσω της απάλυνσης των επιδράσεων της ορμόνης του στρες, της κορτιζόλης. Ακόμα κι αν έχουμε συνηθίσει να μην μάς αγγίζουν πολύ, μετά από λίγο έρχεται η σωματική ανάγκη, η οποία κάποιες φορές περιγράφεται ως «πείνα του δέρματος» ή «πείνα για άγγιγμα». το άγγιγμα δεν είναι μόνο μια αίσθηση. Τα δύο τετραγωνικά μέτρα του δέρματος μας είναι γεμάτα με νευρικές ίνες που αναγνωρίζουν τη θερμοκρασία, την υφή, τον κνησμό, κλπ. Ένα σετ ινών υπάρχει καθαρά για να καταγράφει το απαλό, χαϊδευτικού τύπου άγγιγμα: οι προσαγωγές σωματοαισθητικές ίνες (CT).

Ο McGlone τις μελετά από το 1995, όταν ανακαλύφθηκαν σε ανθρώπους. Αυτοί οι νευρώνες, οι οποίοι βρίσκονται στο δέρμα όλων των κοινωνικών θηλαστικών, μεταδίδουν αργά ηλεκτρικά σήματα στα συναισθηματικά μέρη επεξεργασίας του εγκεφάλου. Παίζουν κρίσιμο ρόλο στην ανάπτυξη του κοινωνικού εγκεφάλου και στην ικανότητά μας να αντέχουμε στο στρες.

Η υψηλότερη πυκνότητα αυτών των ινών σε όλο το σώμα βρίσκεται στα μέρη που δεν μπορούμε να «περιποιηθούμε» από μόνοι μας, όπως οι ώμοι και η πλάτη. Αν σας αρέσει να τρίβετε την πλάτη σας, είναι επειδή υπάρχουν περισσότερες προσαγωγές σωματοαισθητικές ίνες σε αυτό το σημείο, αναφέρει ο McGlone. Η διέγερση αυτών των νευρώνων απελευθερώνει οξυτοκίνη και ντοπαμίνη και έχει άμεσο αντίκτυπο στα επίπεδα κορτιζόλης, τα οποία ρυθμίζουν τη διάθεσή μας. https://www.psychologynow.gr/arthra-psyxologias/koinonia/koronoios/10072-xoris-aggigma-pos-enas-xronos-xoris-agkalies-epireazei-tin-psyxiki-mas-ygeia.html?fbclid=IwAR2MrZD3dPslUgRpcAqiCicljqaB192Y_WxEL6LvONy0sLV0XeDh_6QG-G8