Η “βαυαροκρατία” της τέχνης μπροστά σας… Λύτρας, Γύζης, Ιακωβίδης, Βολανάκης…

Πολιτισμός

Το 1862 αποτελεί ορόσημο όχι μόνο για τη νεότερη ελληνική ιστορία, αλλά και για τη νεοελληνική τέχνη. Με την έξωση του Όθωνα τελειώνει η περίοδος της Βαυαροκρατίας στην Ελλάδα, ενώ στην τέχνη αρχίζει μια νέα «βαυαροκρατία», με τη θριαμβευτική είσοδο στο προσκήνιο της ελληνικής καλλιτεχνικής ζωής των μεγάλων εκπροσώπων της ώριμης Σχολής του Μονάχου: Νικηφόρου Λύτρα, Νικολάου Γύζη, Γεώργιου Ιακωβίδη, Κωνσταντίνου Βολανάκη κ.ά.

Μπορεί να είναι εικόνα εσωτερικός χώρος

Η Ηθογραφία, είδος κατεξοχήν αστικό από τότε που αναπτύχθηκε στην Ολλανδία τον 17ο αιώνα, κατέχει περίοπτη θέση στις προτιμήσεις της νέας αστικής τάξης της εποχής του Χαρίλαου Τρικούπη. Μια μορφή μεγαλοαστικής προσωπογραφίας γνωρίζει επίσης μεγάλη επιτυχία. Η νεκρή φύση και το γυμνό συμπληρώνουν το θεματικό ρεπερτόριο της ώριμης φάσης του ελληνικού ακαδημαϊσμού.

Στην τοπιογραφία επικρατεί η Θαλασσογραφία, με κυριότερο εκπρόσωπο τον Κωνσταντίνο Βολανάκη. Παράλληλα, μια αληθινή ζωγραφική υπαίθρου, με ελεύθερη πινελιά, χρώμα και φως, μεταδίδει την εικόνα ενός κόσμου ρευστού και μεταβαλλόμενου. Οι φωτογραφίες αναδημοσιεύονται από την Εθνική Πινακοθήκη – Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου / National Gallery.

Μπορεί να είναι εικαστικό εσωτερικός χώρος

Διαδώστε το Εδώ ζεις