Νευροεπιστήμονες: Και όμως, η πατρότητα αλλάζει τον εγκέφαλο του άνδρα… Τι έδειξαν έρευνες

Οι επιστήμονες έχουν διαπιστώσει ότι η πατρότητα μεταβάλλει τον εγκέφαλο των ανδρών, ώστε να αποκτήσουν τα εφόδια που θα τους βοηθήσουν να αντιμετωπίσουν τα πολύπλοκα καθήκοντα του πατρικού ρόλου.

Οι μελέτες δείχνουν ότι όταν ένας άνδρας γίνεται πατέρας, ο εγκέφαλός του μετατρέπεται με εκείνους τους τρόπους ώστε να αποκτήσει τα εφόδια που θα τον βοηθήσουν να αντιμετωπίσει τα πολύπλοκα καθήκοντα του πατρικού του ρόλου, όπως ισχυρίζονται νευροεπιστήμονες.

Σύμφωνα με τον ομότιμο Καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας-Σαν Φρανσίσκο, Μάικλ Μέρζενιχ, “η πατρότητα είναι ένα γεγονός που αλλάζει τη ζωή ενός άνδρα. Και βεβαίως τα πράγματα που είναι πολύ σοβαρά και μεταβάλλουν τη ζωή, ενισχύουν το μυαλό μας με τρόπους που προάγουν ουσιαστική αλλαγή και αναδιαμόρφωση. Και πολλοί από αυτούς τους τρόπους είναι απαραίτητοι, καθώς υιοθετούμε αυτά τα νέα σύνολα σύνθετων καθηκόντων που σχετίζονται με το νέο πατρικό ρόλο”.

Η έρευνα δείχνει ότι η πατρότητα μπορεί να αυξήσει την ωκυτοκίνη (μια ορμόνη που συνδέεται με την κοινωνική σύνδεση) και να μειώσει την τεστοστερόνη (μια ορμόνη που συνδέεται με την επιθετικότητα) καθώς αναπτύσσει νέους νευρώνες και μεταβάλλει την εγκεφαλική δραστηριότητα στους νέους πατέρες.

Σε μία μελέτη που περιελάμβανε 160 γονείς που ζούσαν μαζί με τα πρωτότοκα γεννημένα βρέφη τους, οι ερευνητές βρήκαν υψηλότερα επίπεδα ωκυτοκίνης για τους πατέρες και τις μητέρες.

Μία διαφορετική μελέτη που αφορούσε 70 πατέρες και τα παιδιά τους έως 2 ετών, απεκάλυψε μια αντίστροφη σχέση μεταξύ των επιπέδων τεστοστερόνης και της φροντίδας. Επιπρόσθετα, μια μελέτη που διεξήχθη σε ποντίκια, υποδηλώνει ότι θα μπορούσαν να αναπτυχθούν νέοι νευρώνες από αλληλεπιδράσεις με τους απογόνους τους, ενώ μια άλλη μελέτη με αρσενικούς πιθήκους marmosets βρήκε μεγαλύτερους δενδριτικούς σπονδύλους των νευρώνων στον προμετωπιαίο φλοιό (υπεύθυνος για τον προγραμματισμό και τη λήψη αποφάσεων) στους πατέρες σε σύγκριση με τους μη πατέρες.

Υπάρχουν επίσης ενδείξεις παρόμοιων εγκεφαλικών δραστηριοτήτων που συνδέονται με το κλάμα ενός βρέφους που έδειξε μεγαλύτερη ενεργοποίηση στην αμυγδαλή, η οποία βοηθάει στη διεργασία των συναισθηματικών εμπειριών.

Πολλές άλλες μελέτες υποδεικνύουν ότι υπάρχει μεγάλη ομοιότητα στους τρόπους με τους οποίους οι εγκέφαλοι των μητέρων και των πατέρων ενεργοποιούνται, ανταποκρινόμενοι στο κλάμα των παιδιών τους ή όταν κοιτάζουν φωτογραφίες και βίντεο των παιδιών τους.

Ο Μέρζενιχ δήλωσε ότι είναι δύσκολο να μετρηθεί η εξέλιξη των εγκεφάλων των πατέρων, επειδή οι εγκέφαλοι εξελίσσονται συνεχώς. Πρόσθεσε ότι οι ερευνητές θα μπορούσαν να κάνουν περισσότερες μελέτες σε όλη την πορεία της πατρότητας για να μετρήσουν πώς αλλάζουν οι εγκέφαλοι των πατέρων.

Οι αλληλεπιδράσεις με τα παιδιά βοηθούν τους γονείς να διευρύνουν τις ιδέες τους για τη σύνδεση μαζί τους, σχεδόν σαν τα παιδιά να γίνονται μέρος των πατέρων και των μητέρων τους, είπε ο Μέρζενιχ, προσθέτοντας ότι οι γονείς είναι «κατασκευασμένοι» για να έχουν μεγαλύτερες προσκολλήσεις στα παιδιά τους. Το άρθρο αναδημοσιεύεται από το PsychologyNow.gr