Σαν σήμερα, στις 13 Ιανουαρίου 2018, έφυγε από τη ζωή ο πολύπλευρος μουσικός, κωμικός, συγγραφέας, ραδιοφωνικός παραγωγός και ασυγκράτητα σατιρικός, Τζίμης Πανούσης.
Η ιδεολογική στάση του, η καυστική του σάτιρα και πολλές φορές ο αθυρόστομος στίχος του, τον είχαν φέρει αρκετές φορές αντιμέτωπο με το δικαστήριο. Το στόμα του δεν είχε ποτέ “φίλτρο”… Η αρχή έγινε τον Απρίλιο του 1981, με μία κατηγορία από το Πλημμελειοδικείο Καρδίτσας για περιύβριση αρχής.
Ακολούθησαν αρκετές δίκες με κύρια κατηγορία την αθυροστομία του Τζίμη αλλά και τον καυστικό του στίχο που έθιγε άμεσα και έμμεσα πρόσωπα και καταστάσεις. Κατά την περίοδο πριν την κατάργηση της λογοκρισίας (περίπου το 1984) από τους δίσκους των Μουσικών Ταξιαρχιών λογοκρίνονταν λέξεις που “προσέβαλαν τη δημόσια αιδώ”. Λίγες ημέρες μετά την κυκλοφορία του πρώτου δίσκου των «Μουσικών Ταξιαρχιών», αστυνομικοί αναζητούν τον Τζίμη Πανούση και τα υπόλοιπα μέλη του γκρουπ για να περάσουν αυτόφωρο. Για πολλές ημέρες θα κρύβονται σε σπίτια φίλων και γνωστών προκειμένου να αποφύγουν την σύλληψη, με τον Τζιμάκο να λέει χρόνια μετά σε φίλους ότι εκείνη την περίοδο ένοιωθε σαν αντάρτης που κρύβεται στο βουνό!
Με το δίσκο “Δουλειές του Κεφαλιού” κατηγορήθηκε για περιύβριση εθνικού συμβόλου αφού στο εξώφυλλο του δίσκου εικονιζόταν να ανοίγει τρύπες σε ελληνικές σημαίες. Για αυτές τις κατηγορίες αθωώθηκε.
Το 1997 μηνύθηκε για συκοφαντική δυσφήμηση από τον Γιώργο Νταλάρα τον οποίο ο Τζίμης Πανούσης περιέπαιζε κατά τη διάρκεια παραστάσεών εικονίζοντας τον να βγάζει λεφτά από το στόμα του, σατιρίζοντας τις πολύ μεγάλες συναυλίες του Νταλάρα στο εξωτερικό, σχετικά με το εθνικό ζήτημα της Κύπρου. Ο Γιώργος Νταλάρας κατέθεσε ασφαλιστικά μέτρα εναντίον του, που ίσχυσαν μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης, και απαίτησε από τον Πανούση να σταματήσει να χρησιμοποιεί τη φωνή και την εικόνα του στις παραστάσεις του, και την επιβολή προστίμου ενός εκατομμυρίου δραχμών για κάθε αναφορά σε αυτόν. Αργότερα ζήτησε ποσό αποζημίωσης εκατό εκατομμυρίων δραχμών για ηθική βλάβη αλλά τελικά η υπόθεση έληξε με καταδίκη του Πανούση σε φυλάκιση πέντε μηνών με αναστολή από το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών. Ο Πανούσης πάντως συνέχισε να αναφέρεται δημόσια στον Νταλάρα χωρίς να τον ονομάζει αλλά αποκαλώντας τον ως «ακατονόμαστο».
Ένα εξώφυλλο στο περιοδικό Κλικ το 1999 που έδειχνε τον Τζίμη ντυμένο αρχιεπίσκοπο να δαγκώνει ένα μήλο κρατώντας την κιθάρα του ήταν η αιτία για την κατηγορία αυτού και των εκδοτών του περιοδικού για καθύβριση θρησκεύματος. Οι κατηγορούμενοι κρίθηκαν ομόφωνα αθώοι από το ακροατήριο.
Μια από τις πιο γνωστές κατηγορίες που αντιμετώπισε ο Πανούσης ήταν η κατηγορία για προσβολή εθνικού συμβόλου, αιτία της οποίας αυτή τη φορά ήταν η αφίσα της παράστασης “Της Πατρίδας μου η Σημαία” η οποία έδειχνε ένα περίγραμμα ελληνικής σημαίας (στη πραγματικότητα τεμάχιο πανιού με εναλλασσόμενες λευκές και μπλε λωρίδες με ένα σφυροδρέπανο στη θέση του σταυρού). Μετά την αυτόφωρη σύλληψη του, αρχικά καταδικάστηκε σε εξαγοράσιμη ποινή τεσσάρων μηνών φυλάκισης, αλλά τελικά αθωώθηκε δευτεροδίκως από το 5ο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών.
Στις αρχές του 2005 ο Πανούσης καταδικάστηκε, ερήμην, από το πρωτοδικείο Πάτρας σε 5 μήνες φυλάκιση με διετή αναστολή για εξύβριση αστυνομικού επειδή κατά τη διάρκεια παράστασής του στην Πάτρα στις 28 Φεβρουαρίου 2001, έκανε τηλεφωνική φάρσα σε συνταξιούχο αστυνομικό. Στη συνέχεια ο συνταξιούχος έκανε και αγωγή ζητώντας 50.000 ευρώ αποζημίωση για ηθική βλάβη και άλλα 25.000 ευρώ από τον ιδιοκτήτη του κέντρου όπου εμφανιζόταν ο Πανούσης. Η υπόθεση εκδικάστηκε τελικά στις 8 Ιανουαρίου του 2008 και το ύψος της αποζημίωσης ορίστηκε στις 6.000 ευρώ μαζί με τους τόκους.
Με την ευκαιρία αυτή παρουσιάζουμε από το Αρχείο της ΕΡΤ απόσπασμα από επεισόδιο της εκπομπής «Άσμα ελληνικό», αφιερωμένο στον ίδιο. Ο Πανούσης σχολιάζει την καλλιτεχνική προσπάθεια που κάνει ώστε να καταστρέφει όσα δημιουργεί, εξηγεί την αισιοδοξία του για την πορεία της κοινωνίας προς τον πόλεμο, όπου πιστεύει ότι θα μεγαλουργήσουν οι Έλληνες, ενώ προβάλλονται στιγμιότυπα από την εμφάνισή του στη μουσική σκηνή “Αμπάρες” και τα τραγούδια του «Ανακωχή» και «Ένα τραγούδι για το χειμώνα».
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.