Όλη η αγάπη του κόσμου σε ένα σπίτι! Διεθνής Ημέρα Οικογένειας… Και η εύθυμη πλευρά σε βίντεο

Οικογένεια, μητέρα, πατέρας, γιος, κόρη, όλη η αγάπη του κόσμου σε ένα σπίτι! Δεσμοί που διαρκούν αιώνια… Σήμερα, όπως κάθε χρόνο στις 15 Μαΐου,  εορτάζεται η Διεθνής Ημέρα της Οικογένειας, που καθιερώθηκε το 1993 με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ.

Ο Γάλλος μυθιστοριογράφος, ποιητής, Βίκτωρ Ουγκώ, έχει γράψει πως “ευτυχισμένο σπίτι εκείνο, μέσα στο οποίο βρίσκονται ενωμένα η κούνια του παιδιού και η πολυθρόνα της γιαγιάς”.

Ο Πιττακός, ένας από τους επτά σοφούς της αρχαίας Ελλάδας, εξέφρασε: “Πόσο άριστη είναι η οικογένεια που δεν έχει ανάγκες για τα περιττά και απ’ τα αναγκαία τίποτε δεν της λείπει”. Ενώ η Ελίζαμπεθ Στόουν θεωρεί πως “η απόφαση να κάνεις παιδί είναι πραγματικά βαρυσήμαντη. Αποφασίζεις ν’ αφήσεις την καρδιά σου να κυκλοφορεί έξω από το σώμα σου για πάντα”.

Στην Ελλάδα υπάρχουν 4.134.540 οικογένειες. Από αυτές οι 1.852.311 διαθέτουν από ένα έως εννέα μέλη, ενώ μόλις 2.216 οικογένειες φιλοξενούν πάνω δέκα. Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία, οι 3.021.425 είναι πυρηνικές οικογένειες – που δημιουργήθηκαν δηλαδή έπειτα από γάμο και περιλαμβάνουν μόνο τους συζύγους ή και τα παιδιά τους – εκ των οποίων οι 1.570.422 είναι παντρεμένα ζευγάρια με τουλάχιστον ένα τέκνο. Μάλιστα, η ηλικία των γονιών σε 1.201.808 οικογένειες κυμαίνεται από τα 40 έως τα 49 έτη, ενώ το προσδόκιμο ζωής των γιαγιάδων φθάνει τα 83,9 έτη και των παππούδων τα 78,8 έτη.

Η ιστορία

Σε ό,τι αφορά στην Ελλάδα ο όρος “οικογένεια” δεν απαντάται στην κλασική και στην ελληνιστική περίοδο. Για πρώτη φορά αυτός απαντάται σε μεσαιωνικά (βυζαντινά) κείμενα. Ως εκ τούτου είναι ένας όρος νεότερος, ο οποίος αποτελείται από δύο συνθετικά: «οίκος» και «γένος».

Η αντίστοιχη αρχαιοελληνική λέξη είναι ο όρος «οίκος» που σήμερα χρησιμοποιείται επίσημα μόνο για Βασιλικές Οικογένειες ενώ στην σύγχρονη ελληνική λαϊκή γλώσσα οι όροι που χρησιμοποιούνται είναι: φαμελιά (από το γαλλικό όρο), φαμίλια (από τον αγγλικό όρο), ασκέρι (από τον τουρκικό όρο), σειργιά, φάρα (που ταυτίζεται και με το γένος) ως και τζάκι (από το τουρκικό οτζάκ).

Στη νεότερη Ελλάδα χρησιμοποιούμε τον όρο «οικογένεια» υπό την ευρεία και στενή σημασία της, εννοώντας αφενός το γένος, τη γενιά, τους συγγενείς, αφετέρου τα συγγενικά πρόσωπα που βρίσκονται κάτω από μία στέγη, ή τους συγγενείς οι οποίοι κατοικούν σε περισσότερα οικήματα, θεωρούμενα ως ενιαίο αρχιτεκτονικό σύνολο (οικία).

Βασική προϋπόθεση της οικογένειας με μια στενή έννοια είναι η ανταλλαγή οικιακών υπηρεσιών. Αυτή η μορφή οικογένειας αναδεικνύει χαρακτηριστικά όπως η κοινή οικονομία (συνεργασία, ιδιοκτησία) και η κοινή κατανάλωση, (κοινό μαγειρείο). Τα χαρακτηριστικά αυτά μας οδηγούν και στους όρους «νοικοκυριό», «σπίτι», «σπιτικό». Ο πρώτος όρος χρησιμοποιείται συνήθως από τους δημογράφους και τους στατιστικούς, οι δύο άλλοι χρησιμοποιούνται γενικότερα στην ανθρωπολογική, εθνολογική και λαογραφική έρευνα, διατηρώντας παράλληλα πολλά κοινά σημεία με την έννοια του αρχαίου «οίκου». Η οικογένεια προσφέρει στα παιδιά βάσεις και γνώσεις για την μετέπειτα ζωή του στην κοινωνία.

Και βέβαια δεν λείπουν οι ελληνικές ταινίες που αποτυπώνουν, με τον πιο εύθυμο τρόπο, την αξία της οικογένειας στην ζωή μας!