Για αυτό παρουσιάζουν αυτό το χωριό ως ένα από τα δέκα ομορφότερα χωριά της Ευρώπης

Το χωριό Νυμφαίο (παλαιότερα Νιβέστα ή και Νέβεσκα) είναι ορεινός οικισμός σε υψόμετρο 1.350 μέτρων, που έχει χαρακτηρισθεί από το 1978 ως “διατηρητέος παραδοσιακός οικισμός”.

Βρίσκεται στο νότιο άκρο του νομού Φλώρινας, στις ανατολικές κλιτύες του όρους Βέρνου. Οι ταξιδιωτικοί οδηγοί το παρουσιάζουν ως ένα από τα δέκα ομορφότερα χωριά της Ευρώπης, ενώ στον παγκόσμιο διαγωνισμό της U.N.E.S.C.O. διεκδίκησε το Διεθνές Βραβείο Μελίνα Μερκούρη για την άριστη διαχείριση πολιτιστικού αποθέματος και φυσικού περιβάλλοντος.

Το φυσικό περιβάλλον του χωριού είναι μοναδικό, αφού ο οικισμός περικλείεται από δάση οξιάς, φυσικούς βοσκότοπους και άλλες καλλιεργούμενες εκτάσεις. Η ξεχωριστή αξία του Νυμφαίου έγκειται στο ότι ο οικισμός παρέμεινε αναλλοίωτος, διατηρώντας την παραδοσιακή αρχιτεκτονική φυσιογνωμία του με τα πετρόκτιστα σπίτια και τους λιθόστρωτους δρόμους.

Επιπλέον, στο Νυμφαίο υπάρχουν σημαντικά αξιοθέατα και δομές ενημέρωσης των επισκεπτών, όπως τα παραδοσιακά αρχοντικά, η Νίκειος Σχολή, το Λαογραφικό Μουσείο και το καταφύγιο για την καφέ αρκούδα της περιβαλλοντικής οργάνωσης ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ. Στις εγκαταστάσεις αυτές φιλοξενούνται αρκούδες, οι οποίες έχουν κατασχεθεί από αρκουδιάρηδες και ζωολογικούς κήπους και αρκετοί λύκοι αντίστοιχα – ζώα για τα οποία θεωρείται αδύνατη η επανένταξη τους στο φυσικό περιβάλλον.

Τα τελευταία χρόνια με τη συμβολή σημαντικών ατόμων που κατάγονται από το χωριό, όπως ο πρόεδρός του Νικόλαος Μέρτζος και η οικογένεια Μπουτάρη, έχει γίνει πόλος έλξης αξιόλογου τουρισμού. Στο χωριό υπάρχει επίσης και το μισογκρεμισμένο στρατηγείο του Παύλου Μελά. Όλα αυτά έχουν μετατρέψει τα τελευταία χρόνια το Νυμφαίο σε έναν από τους πλέον δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς της χώρας καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους.

Η ελληνική πολιτεία αναγνωρίζοντας την ιστορική πορεία, αλλά και τις αναπτυξιακές προοπτικές του Νυμφαίου όρισε τον οικισμό μέσα από τις ρυθμίσεις του «Καλλικράτη» ως Ιστορική Έδρα του Δήμου Αμυνταίου. Σημειώνεται ότι έως τις αρχές του 20ού ήταν γνωστό και ως το «πέτρινο στολίδι της Μακεδονίας», καθώς αποτελούσε ένα από τα μεγαλύτερα κέντρα αργυροχρυσοχοΐας όλων των Βαλκανίων.