23 χρόνια χωρίς τον Ντίνο… «Με συγχωρείτε κυρίες μου, που δεν μπορώ να σηκωθώ». Βίντεο

Φέτος συμπληρώνονται 23 χρόνια από το θάνατο του Ντίνου Ηλιόπουλου, σαν σήμερα, στις 4 Ιουνίου 2001. Θεωρήθηκε ένας από τους μεγαλύτερους εκπροσώπους του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου.

Η προσπάθειά του να φοιτήσει στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, δίνοντας εξετάσεις με ένα ποίημα του Καβάφη ήταν αποτυχημένη, αφού θεωρήθηκε ότι δεν διέθετε τον απαραίτητο για την εποχή στόμφο και το ανάλογο παράστημα.

Το ξεκίνημά του στο θεατρικό σανίδι έγινε το 1944 με το θίασο της “κυρίας Κατερίνας”, στο έργο του Λέο Λεντς Κυρία, σας αγαπώ. Αργότερα έπαιξε στους θιάσους της Μαρίκας Κοτοπούλη, της Μαίρης Αρώνη, του Δημήτρη Χορν κ.ά. αποκομίζοντας πάντα θετικά σχόλια για τις ερμηνείες του. Χαρακτηριστικά, ο σπουδαίος ηθοποιός της εποχής Βασίλης Λογοθετίδης είχε πει για τον νεαρό τότε Ηλιόπουλο: “Τι σπουδαίος! Τι φανταστικός κλόουν! Αυτό θα πει θέατρο!”.

Η πρώτη από τις πολλές κινηματογραφικές συμμετοχές του Ηλιόπουλου έγινε το 1948 με την ταινία Εκατό χιλιάδες λίρες.

Ο Ντίνος Ηλιόπουλος ήταν ένας από τους μεγαλύτερους εκπροσώπους του θεάτρου και γενικότερα της Τέχνης. Υπήρξε ένας από τους ευγενέστερους ανθρώπους που πέρασαν από τον καλλιτεχνικό χώρο. Έλαμπε και ξεχώριζε από τη φινέτσα και την αυθόρμητη απλότητα της ερμηνείας του. Συνεργάστηκε με όλους τους ηθοποιούς της ελληνικής σκηνής, μεγάλους και μικρούς, τους αγάπησε και τον αγάπησαν, τους σεβάστηκε και τον σεβάστηκαν, αλλά, ο φίλος της καρδιάς του (που “πιο αδελφός δεν γίνεται”, όπως έλεγε ο ίδιος) ήταν ο Βαγγέλης Πλοιός.

Απεβίωσε στις 7.15 μ.μ. της 4ης Ιουνίου 2001, μετά από 53 ημερών νοσηλεία στην εντατική της Κεντρικής Κλινικής Αθηνών και αγώνα με το αναπνευστικό του σύστημα, με εγχείρηση μετά από ειλεό και καρδιακές ανακοπές, σε ηλικία 87 ετών.

Κηδεύτηκε δημοσία δαπάνη στις 6 Ιουνίου 2001 στο Α΄ Νεκροταφείο και στο μνήμα του υπάρχει μια πλάκα, που γράφει κατ’ απαίτησή του: «Με συγχωρείτε κυρίες μου, που δεν μπορώ να σηκωθώ».