Ποια σχέση έχει η Πάρνηθα με τη… μεσογειακή φώκια. Τι συνδέει την Άνδρο με τα Μετέωρα…

Ποια σχέση έχει η Πάρνηθα με τη… μεσογειακή φώκια; Τι μπορεί να συνδέει την Άνδρο με τα Μετέωρα; Η απάντηση είναι ότι όλα προστατεύονται από το δίκτυο Natura 2000! Καθαρό νερό, καθαρός αέρας, ασφαλής τροφή. Ό,τι χρειαζόμαστε για να ζήσουμε, μας το προσφέρει η φύση.

Ξέρετε ότι πάνω από 1.200 είδη φυτών και 4.οοο είδη ζώων δεν τα συναντάμε πουθενά αλλού παρά μόνο στην Ελλάδα; Ο ρόλος του δικτύου για την προστασία των πιο πολύτιμων οικολογικά περιοχών της χώρας μας, αλλά και δεκάδων ειδών φυτών και ζώων που συναντάμε στην ελληνική φύση, είναι καθοριστικός, ειδικά σε περίοδο κρίσης για την παγκόσμια βιοποικιλότητα, όπως η σημερινή. Ακόμα περισσότερο, όταν γνωρίζουμε ότι προστατεύοντας τα πιο σημαντικά φυσικά οικοσυστήματα της χώρας μας, καταφέρνουμε ταυτόχρονα να «θωρακιστούμε» απέναντι στις συνέπειες της κλιματικής κρίσης.

Συνολικά 446 περιοχές που βρίσκονται σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, από τη Θράκη έως την Κρήτη και από την Κέρκυρα έως το Καστελόριζο, αποτελούν το ελληνικό τμήμα του ευρωπαϊκού δικτύου Natura 2000, του μεγαλύτερου δικτύου προστατευόμενων περιοχών του κόσμου. Το 28% της χερσαίας έκτασης της Ελλάδας ανήκει στο δίκτυο των περιοχών Natura. Το 20% της θαλάσσιας έκτασης της Ελλάδας υπάγεται σε περιοχές του δικτύου Natura.

Οι κίνδυνοι

Η επέλαση της εντατικής γεωργίας, οι αλλαγές στις χρήσεις γης, η ζήτηση για ζωική πρωτεΐνη και ο ασύλληπτος πλέον αριθμός των κτηνοτροφικών ζώων και βέβαια και η κλιματική κρίση πολλαπλασιάζουν τις πιθανότητες εμφάνισης μιας επιδημίας σε όλες τις ηπείρους. Στην Ευρώπη για παράδειγμα μια αύξηση κρουσμάτων εγκεφαλίτιδας στους ανθρώπους συνδέθηκε με τη μείωση του πληθυσμού των ζαρκαδιών – το τσιμπούρι- φορέας της ασθένειας πέρασε από τα σπάνια πλέον ζαρκάδια στους πολύ πιο κοινούς και κοντά στον άνθρωπο αρουραίους.

Η προστασία της βιοποικιλότητας μπορεί πράγματι να «συνταγογραφηθεί» και για την προστασία του ανθρώπου από αναδυόμενες νόσους. Υγιή οικοσυστήματα με πλούτο και ισορροπία ειδών είναι πιο ανθεκτικά σε ασθένειες ενώ, αντίστροφα, η απώλεια της βιοποικιλότητας είναι παράγοντας διάδοσης νέων μολυσματικών ασθενειών, καθώς πολλαπλασιάζονται οι πιθανότητες μεταφοράς τους από την άγρια ζωή στον άνθρωπο.