Η “αρχόντισσα του ρεμπέτικου” που έριξε βιτριόλι στον σύζυγό της… Εθισμένη σε… Βίντεο εποχής

Η Ελλάδα παλιά... Πρόσωπα

Η μεγάλη ερμηνεύτρια του λαϊκού και ρεμπέτικου τραγουδιού, Σωτηρία Μπέλλου, έφυγε από τη ζωή στις 27 Αυγούστου 1997…

Πάντα αντισυμβατική, στη ζωή της αντιμετώπισε δυσκολίες και διωγμούς, συμμετείχε ενεργά στην Εθνική Αντίσταση και ξεχώρισε ως λαϊκή τραγουδίστρια στο πλευρό του Βασίλη Τσιτσάνη, ενώ συνεργάστηκε με μερικούς από τους σημαντικότερους Έλληνες συνθέτες και μουσικούς προσφέροντας μοναδικές ερμηνείες σε τραγούδια ορόσημα για την ιστορία του ελληνικού τραγουδιού.

Ορισμένες από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της είναι τα Συννεφιασμένη Κυριακή, Τα Καβουράκια και Όταν Πίνεις Στην Ταβέρνα του Βασίλη Τσιτσάνη, με τις οποίες καθιερώθηκε στο χώρο της λαϊκής μουσικής. Πέραν του Τσιτσάνη, συνεργάστηκε και με πολλούς άλλους συνθέτες, μεταξύ των οποίων οι Γιάννης Παπαϊωάννου (Άνοιξε, Άνοιξε)  και Απόστολος Καλδάρας (Είπα Να Σβήσω Τα Παλιά).

Παντρεύτηκε σε πολύ μικρή ηλικία. Ο άντρας της ήταν μέθυσος, ενώ κατά τη διάρκεια ενός από τους ξυλοδαρμούς η Σωτηρία έριξε βιτριόλι στο πρόσωπό του. Για αυτό το γεγονός καταδικάστηκε σε τρία χρόνια στη φυλακή, από τα οποία εξέτισε έξι μήνες. Μετά την αποφυλάκισή της επιστρέφει στην οικογένειά της, αλλά μετά από προστριβές με τους δικούς της μετακομίζει στην Αθήνα τον Οκτώβριο του 1940, ακριβώς με την έναρξη του ελληνοϊταλικού πολέμου, και δίνει μόνο αγώνα για την επιβίωση.

Υπέστη κατά καιρούς διάφορες κρίσεις με προβλήματα αλκοολισμού, ενώ ήταν εθισμένη και στον τζόγο… Τον Μάρτιο του 1993 αντιμετώπισε σοβαρά προβλήματα υγείας με πνευμονικό εμφύσημα, οπότε και διαγνώστηκε ότι έπασχε από καρκίνο του φάρυγγα. Λόγω των οικονομικών προβλημάτων της έφτασε σε σημείο να πουλήσει τους δίσκους της στο Κολωνάκι. Ξεπούλησε σε μία ώρα… Ύστερα από λίγους μήνες έχασε τη φωνή της…

Από το Αρχείο της ΕΡΤ, για τα 26 χρόνια από το θάνατο της Μπέλλου, παρουσιάζουμε απόσπασμα από την εκπομπή «Ρεμπέτισσες», αφιερωμένο στην ίδια, όπου εκείνη περιγράφει τη δυσκολία της επιβίωσης στην Αθήνα της Κατοχής, την ντροπή που ένιωθε να αντικρύσει τη μητέρα της χωρίς να έχει καταφέρει εκείνα που ήθελε για τη ζωή της και αμέσως μετά ερμηνεύει, όπως πάντα με συγκλονιστικό τρόπο, το τραγούδι «Άνοιξε γιατί δεν αντέχω», του Γ. Παπαϊωάννου σε στίχους Χ. Βασιλειάδη-Τσάντα.