Ένας… ύμνος που ξεχάστηκε στο συρτάρι για 20 χρόνια. Μοιάζει αδιανόητο… Βίντεο

Σαν σήμερα, στις 17 Απριλίου του 2012, η Ελλάδα χάνει έναν σπουδαίο λαϊκό τραγουδιστή: τον Δημήτρη Μητροπάνο, έναν από τους σημαντικότερους ερμηνευτές της σύγχρονης μουσικής ιστορίας της χώρας, που χάραξε τη δική του πορεία στο ελληνικό τραγούδι καθώς συνεργάστηκε με τους μεγαλύτερους Έλληνες δημιουργούς.

Ένα από τα τραγούδια που έμεινε χαραγμένο στην ψυχή μας είναι η “Ρόζα”, του 1996, σε μουσική Θάνου Μικρούτσικου και σε στίχους Άλκη Αλκαίου, το οποίο συμπεριλήφθηκε στον δίσκο “Στου Αιώνα την Παράγκα” και ερμηνεύθηκε για πρώτη φορά από τον Δημήτρη Μητροπάνο. Αποτελεί πλέον ένα από τα γνωστότερα τραγούδια τόσο του Μικρούτσικου όσο και του Μητροπάνου.

Όμως, η “Ρόζα” που πολλοί την τραγούδησαν και την χόρεψαν, παρέμενε σε ένα συρτάρι για περίπου 20 χρόνια, πριν τελικά τραγουδηθεί από τα χείλη του Δημήτρη Μητροπάνου…

Γράφτηκε το 1976 από τον Άλκη Αλκαίο ο οποίος έδωσε τους στίχους στον Μικρούτσικο για να τη μελοποιήσει. Ο Μικρούτσικος, αν και πολύ γρήγορα είχε έμπνευση για τη μουσική που έπρεπε να συνοδεύει αυτούς τους στίχους, έκανε μια υποτυπώδη ηχογράφηση γιατί η ώρα ήταν περασμένη και δεν ήθελε να ενοχλήσει τους γείτονες της πολυκατοικίας που έμενε.

Όπως ίσως ήταν αναμενόμενο, αυτή η μέτρια ηχογράφηση δεν έπεισε μεγάλους καλλιτέχνες (μεταξύ αυτών και τη Χαρούλα Αλεξίου) για την αξία του κομματιού κι έτσι για περίπου 20 χρόνια η «Ρόζα» έμενε στο αρχείο του Θάνου Μικρούτσικου. Όμως η συνεργασία του συνθέτη με τον Μητροπάνο, το 1996 για τις ανάγκες του δίσκου «Στου αιώνα την παράγκα», έβγαλε από το συρτάρι τη “Ρόζα” και απέκτησε την υπόσταση που όλοι μας γνωρίζουμε, με τη φωνή του Δημήτρη Μητροπάνου.

Όσον αφορά στην ηχογράφηση του κομματιού, ούτε αυτή ήταν μια εύκολη υπόθεση. Ο Θάνος Μικρούτσικος έχει δηλώσει στη βιογραφία του:

«Οι ηχογραφήσεις ξεκίνησαν το καλοκαίρι του 1996. Η “Ρόζα” μας παίδεψε πολύ στο στούντιο. Δεν μπορούσαμε να βρούμε τον τρόπο που θα έπαιζαν τα τύμπανα. Ήμασταν έξι ώρες και προσπαθούσαμε να βρούμε κάτι που θα με ικανοποιούσε. Ντράμερ ήταν ο σπουδαίος μουσικός Νίκος Καπηλίδης. Δεν ήθελα τα τυπικά χτυπήματα του ζεϊμπέκικου. Κάποια στιγμή ζητάω από τον Καπηλίδη να βγάλει το πουκάμισό του! “Σοβαρολογείτε;”, με ρωτάει. “Απολύτως”, του απαντάω. Βγάζει το πουκάμισο και ζητάω αν υπάρχει στο στούντιο καμιά προβιά για να φορέσει! Προβιά βέβαια δεν βρήκαμε, αλλά λέω στον Καπηλίδη να σκεφτεί ότι είναι ένας Βίκινγκ και να παίξει το κομμάτι όπως θα έπαιζε το ζεϊμπέκικο ένας Βίκινγκ. Τα κατάφερε απόλυτα».

Μάλιστα, ο συνθέτης θυμάται ότι ο Δημήτρης Μητροπάνος δεν μπορούσε επί δύο εβδομάδες να ερμηνεύσει το κομμάτι επειδή είχε τρακ! Πιστεύεται ότι οι στίχοι είναι αφιερωμένοι στη Ρόζα Λούξεμπουργκ, με τον στιχουργό ωστόσο να μην το παραδέχεται ποτέ…