Έχουν από τα πιο ισχυρά δηλητήρια και κυκλοφορούν σε πολλές περιοχές των ελληνικών θαλασσών

Ένα από τα 1.000 ξενικά είδη που βρίσκονται στη Μεσόγειο και τελευταία εντοπίζεται σε πολλές περιοχές των ελληνικών θαλασσών, είναι το λεοντόψαρο.

Φαίνεται ότι το Λεοντόψαρο ήρθε στις θάλασσές μας για να μείνει, όπως σημειώνει ο μη κερδοσκοπικός οργανισμός ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ. Η βιοποικιλότητα των θαλασσών μας αλλάζει. Αυτό οφείλεται σε ένα βαθμό στην κλιματική αλλαγή, αλλά και σε ανθρώπινες παρεμβάσεις όπως για παράδειγμα η διάνοιξη παλαιότερα και πιο πρόσφατα η διαπλάτυνση της διώρυγας του Σουέζ. Τον σημαντικότερο ρόλο όμως για την εξάπλωση των ξενικών και εισβολικών ειδών στις θάλασσές μας παίζει η υπεραλίευση – δηλαδή το εντατικό και αλόγιστο άδειασμα και τελικά η ερημοποίηση πολυάριθμων περιοχών, κυρίως αυτών στις οποίες υπάρχει εύκολη πρόσβαση. Αποτέλεσμα είναι να δημιουργούνται κενά στα οικοσυστήματα και ευνοϊκές συνθήκες για την αποίκηση και την εξάπλωση νέων ειδών.

Η εξάπλωση των λεοντόψαρων είναι η ταχύτερη που έχει αναφερθεί ποτέ στη Μεσόγειο Θάλασσα, ενώ ελλείψει φυσικών θηρευτών αναμένεται κάθετη αύξηση των πληθυσμών τους, όπως άλλωστε έχει γίνει σε πολλές άλλες περιοχές του πλανήτη.

Το λεοντόψαρο είναι σαρκοβόρο, μικρό, κινείται αργά μέσα σε κοραλλιογενείς υφάλους και κατασπαράσσει ό,τι ζωντανό υπάρχει. Από τα πιο αξιοσημείωτα χαρακτηριστικά του είναι τα αγκάθια, τα οποία καλύπτουν όλο το μήκος στης σπονδυλικής στήλης και τα πτερύγια που μοιάζουν περισσότερο με φτερά. Από τα αγκάθια του εκκρίνεται ένα από τα ισχυρότερα δηλητήρια στη φύση, το οποίο μπορεί να προκαλέσει στο άνθρωπο οίδημα (πρήξιμο), έντονο πόνο, ακόμα και παράλυση.

Η ισχύς του δηλητηρίου τους τα καθιστά εξαιρετικά αρπακτικά και επικίνδυνα για τους ψαράδες και τους δύτες. Το δηλητήριο προκαλεί αρνητικές ινότροπες και χρονότροπες δράσεις όταν χορηγήθηκε σε καρδιές βατράχου και μαλάκιων και έχει προκαλεί πτώση της πίεσης σε κουνέλια. Αυτά τα αποτελέσματα πιστεύεται ότι οφείλονται στην απελευθέρωση μονοξειδίου του αζώτου.

Στους ανθρώπους, το δηλητήριο μπορεί να προκαλέσει συστηματικά αποτελέσματα όπως πολύ έντονο πόνο, ναυτία, έμετο, πυρετό, δυσκολία στην αναπνοή, σπασμούς, ζάλη, ερυθρότητα στην πληγείσα περιοχή, πονοκέφαλο, μούδιασμα, παραισθησία, καούρα, διάρροια και εφίδρωση. Σπάνια, τέτοια τσιμπήματα μπορούν να προκαλέσουν προσωρινή παράλυση των άκρων, καρδιακή ανεπάρκεια, ακόμη και θάνατο.

Οι θάνατοι είναι συχνοί σε πολύ μικρά παιδιά, ηλικιωμένους, άτομα με ασθενές ανοσοποιητικό σύστημα ή σε άτομα που είναι αλλεργικά στο δηλητήριό τους. Το δηλητήριό τους είναι σπάνια θανατηφόρο για υγιείς ενήλικες, αλλά ορισμένα είδη έχουν αρκετό δηλητήριο για να προκαλέσουν ακραία δυσφορία για αρκετές ημέρες.

Ωστόσο, το δηλητήριο μπορεί να προκαλέσει αναφυλαξία, μια σοβαρή και συχνά απειλητική για τη ζωή κατάσταση που απαιτεί άμεση επείγουσα ιατρική περίθαλψη, σε αλλεργικά άτομα. Σοβαρές αλλεργικές αντιδράσεις στο δηλητήριο του Pterois περιλαμβάνουν πόνο στο στήθος, σοβαρές αναπνευστικές δυσκολίες, πτώση της αρτηριακής πίεσης, πρήξιμο της γλώσσας, εφίδρωση, καταρροή ή μειωμένη ομιλία. Τέτοιες αντιδράσεις μπορεί να είναι θανατηφόρες εάν δεν αντιμετωπιστούν.