Και οι χοροί καλά κρατούν… Από σπίτι σε σπίτι τραγουδώντας τον έρωτα

Η έναρξη των εθίμων του Πάσχα  αρχίζει με τις «Λαζαρίνες» από σήμερα Σάββατο του Λαζάρου.

Οι Λαζαρίνες ήταν μικρά κορίτσια της ηλικίας των τελευταίων τάξεων του Δημοτικού Σχολείου ή και μεγάλες γυναίκες, που, σαν σήμερα, Σάββατο του Λαζάρου, τραγουδούσαν και χόρευαν τα λαζαριανά τραγούδια, γυρνώντας από σπίτι σε σπίτι.

Τα λαζαριανά τραγούδια έχουν την αφετηρία τους στα αρχαία κάλαντα και συγκεκριμένα μπορούν να θεωρηθούν ότι είναι συνέχεια από τα κάλαντα της εαρινής πρωτοχρονιάς.

Τις Λαζαρίνες τις έντυναν και τις στόλιζαν οι μανάδες τους σαν μεγάλες κοπέλες για την ξεχωριστή γιορτή της άνοιξης. Ίσως αυτό, μαζί με όλη τη λειτουργία του εθίμου, να έκρυβε τη διάθεση των μανάδων να παντρολογήσουν τα κορίτσια τους, μια και λίγο μετά το σχολείο τα περίμενε το προξενιό και ο αρραβώνας.

Για τα κορίτσια που αποφάσιζαν να τραγουδήσουν και να χορέψουν τα λαζαριανά τραγούδια, η προετοιμασία τους κρατούσε όλη τη Μεγάλη Σαρακοστή. Έπρεπε πριν από όλα να βρουν το ταίρι τους, ή να συγκροτήσουν την παρέα τους, και στη συνέχεια να μάθουν τα τραγούδια και τους χορούς, αλλά και να ετοιμάσουν τη στολή τους.

Από τα τραγούδια που έλεγαν οι ντόπιες Λαζαρίνες ελάχιστα αναφέρονταν στον Λάζαρο. Στο σύνολό τους σχεδόν ήταν τραγούδια που αναφέρονταν σε διάφορες εκδηλώσεις της ζωής, όπως ο έρωτας, η νοικοκυροσύνη, η ξενιτιά και άλλες. Τα περισσότερα όμως ήταν, όπως θα λέγαμε σήμερα, ερωτικά τραγούδια.

Ήταν τραγούδια για ελεύθερα κορίτσια ή παλικάρια, τραγούδια για αρραβωνιασμένους, ήταν τραγούδια για όλους τους ερωτευμένους. Και οι Λαζαρίνες γνωρίζοντας την οικογενειακή κατάσταση κάθε σπιτιού, έβρισκαν, τραγουδούσαν και χόρευαν το τραγούδι που ταίριαζε καλύτερα σε κάθε σπίτι.