Διάβασαν το άρθρο 925
Συμπληρώθηκαν 65 χρόνια από τον θάνατο του Νίκου Καζαντζάκη… Διαβάστε μερικές άγνωστες πτυχές των ημερών εκείνων.
1. Ο Καζαντζάκης πέθανε στις 26/10/1957, ώρα 22:20 στην Πανεπιστημιακή Κλινική του Φράιμπουργκ της Γερμανίας. Τον Ιούνιο είχε ταξιδέψει στην Κίνα με την επιστροφή του να γίνεται αεροπορικώς μέσω Ιαπωνίας. Πριν την αναχώρηση, εμβολιάστηκε για ευλογιά/χολέρα, αλλά το χέρι του μολύνθηκε. Νοσηλεύτηκε στην Κοπεγχάγη και εν συνεχεία στο Φράιμπουργκ. Ξεπέρασε τη μόλυνση, αλλά προσβλήθηκε από ασιατική γρίπη που αποδείχθηκε μοιραία.
2. Η κηδεία του πραγματοποιήθηκε στο Ηράκλειο στις 5/11/1957. «Χώμα κρητικό είμαι, και εκεί θα επιστρέψω» ήταν η επιθυμία του. Εξαιτίας της χρονικής απόστασης μεταξύ θανάτου και ταφής, προτάθηκε στην Ελένη Καζαντζάκη να ταριχευθεί η σορός του. Η σύζυγος του Καζαντζάκη το αρνήθηκε κατηγορηματικά, καθώς της φαινόταν αδιανόητο να έχει προηγηθεί της ταφής η αφαίρεση της καρδιάς του. Τελικά, η σορός του τοποθετήθηκε πρώτα σε ένα μεταλλικό φέρετρο και έπειτα στο ξύλινο.
3. Η σορός του μεταφέρθηκε στην Αθήνα και μετά στο Ηράκλειο με ειδική πτήση της Ολυμπιακής Αεροπορίας κατόπιν παρέμβασης του Α. Ωνάση και παρέμεινε στον νεκρικό θάλαμο του Α΄ Νεκροταφείου Αθηνών απόντος ιερέα. Η Ελένη είχε ζήτησε από την Εκκλησία της Ελλάδας να τεθεί η σορός του Καζαντζάκη σε λαϊκό προσκύνημα, αλλά ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Θεόκλητος το αρνήθηκε.
4. Η κηδεία πραγματοποιήθηκε στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Μηνά παρουσία πλήθους κόσμου, πολιτικών και διανοουμένων. Τη νεκρώσιμη ακολουθία έψαλε ένας ιερέας, παρουσία του Αρχιεπισκόπου Κρήτης Ευγένιου και άλλων ιερέων. Η νεκρική πομπή με επικεφαλής σπουδαστές της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Ηρακλείου, που κρατούσαν βιβλία του Καζαντζάκη, διέσχισε την πόλη, ενώ οι σημαίες κυμάτιζαν μεσίστιες. Ο νεκρός μεταφέρθηκε πάνω σε κιλλίβαντα πυροβόλου, μια τιμή που επιφυλάσσεται σε όσους θάβονται με τιμές αρχηγού κράτους.
5. Ενταφιάστηκε στο υψηλότερο σημείο του Ηρακλείου στον Προμαχώνα Μαρτινέγκο. Την αδειοδότηση έδωσε ο Δήμος Ηρακλείου τιμώντας έτσι «το κορυφαίο τέκνο της πόλης». Στην ανηφορική πορεία προς το Μαρτινέγκο ο νεκρός συνοδευόταν από τιμητική φρουρά Κρητών Αγωνιστών και βρακοφόρων. Τη σωρό του νεκρού την έραναν με αρωματικά φυτά και βότανα από το Ρέθυμνο, ο μεγάλος σταυρός ήταν από ξύλο καστανιάς από τα Χανιά, το μνήμα κατασκευάστηκε από μαύρο μάρμαρο από το Λασίθι και το χώμα – ο ίδιος ο λόφος δηλαδή – από το Ηράκλειο, δηλώνοντας έτσι την ενότητα και τον σεβασμό του κρητικού Λαού προς τον μεγάλο νεκρό. Πηγή Αρχείο του Μουσείου Ν. Καζαντζάκη.
