Ένα σπάνιο και μοναδικό φαινόμενο στη Χαλκιδική. Πόλος έλξης για δύτες όλου του κόσμου. Εικόνες, βίντεο

Ολοένα και πιο σπάνια είναι η παρουσία του ιππόκαμπου στις ελληνικές θάλασσες. Όμως, σε μια συγκεκριμένη μικρή θαλάσσια περιοχή στο Στρατώνι Χαλκιδικής, έχει εντοπιστεί ένα σπάνιο φαινόμενο, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και διεθνώς, που έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον πολλών επιστημόνων. Πρόκειται για πλήθος ιππόκαμπων που είναι μόνιμοι κάτοικοι της περιοχής.

Αυτό που είναι ιδιαίτερα σημαντικό είναι ότι βρίσκονται σε μια μόνο συγκεκριμένη ζώνη, πουθενά αλλού, μετακινούνται ελαφρώς μόνο λίγο πιο βαθιά το χειμώνα και το καλοκαίρι βγαίνουν πιο ρηχά, αλλά μένουν πάντα στο ίδιο μέρος και αυτό είναι μοναδικό στον κόσμο, κάτι που όπως αναφέρουν και εξειδικευμένοι επιστήμονες δεν το έχουν συναντήσει πουθενά σε άλλα μέρη παγκοσμίως.

Εκεί ζουν δύο είδη ιππόκαμπων, ο ιππόκαμπος (Hippocampus hippocampus) και ο ιππόκαμπος Σταγονώδης (Hippocampus guttulatus), που αλλάζει λίγο η μορφολογία στο ρύγχος και κάποια άλλα χαρακτηριστικά.

Την αποικία του είδους, στο Στρατώνι της Χαλκιδικής, προσπαθούν να προστατέψουν με τη δημιουργία ενός υποβρύχιου πάρκου για τους ιππόκαμπους. Τοποθέτησαν ένα πλέγμα στον βυθό στο οποίο έδεσαν σχοινιά, δίνοντας στα υπέροχα αυτά πλάσματα σημεία συγκράτησης. Η τεχνητή αποικία δημιουργήθηκε όταν προέκυψε αυτή η ανάγκη μετά από μια θεομηνία το 2010 το θαλάσσιο οικοσύστημα που ζούσε ο ιππόκαμπος θάφτηκε στη λάσπη. Το τεχνητό πάρκο βοήθησε να αυξηθεί περαιτέρω η παρουσία τους, αν και είναι δύσκολο να δοθεί συγκεκριμένη εικόνα για το μέγεθος του πληθυσμού τους.

Το θέαμα που προσφέρουν αυτά τα υπέροχα πλάσματα συνιστά πόλο έλξης για τους λάτρεις των καταδύσεων. Όμως, οι ιππόκαμποι σήμερα απειλούνται από τη μόλυνση των θαλασσών και την υπεραλίευση.

Ο ιππόκαμπος είναι στη κόκκινη λίστα του Διεθνούς Οργανισμού International Union for Conservation of Nature για τα απειλούμενα είδη (IUCN Red List of Threatened Species) και από το 1996 είχαν χαρακτηριστεί ως «τρωτά» (VU-vulnerable) είδη.

Από το 2003 έως σήμερα χαρακτηρίζονται ως είδη που δεν έχουν επαρκώς καταγραφεί. Ειδικά για τους Ιππόκαμπους της Μεσογείου, το 2016 επαναπροσδιορίστηκαν ως «εγγύς απειλούμενα».

Κυριότερα γνωρίσματά του είναι η όρθια στάση του. Το μήκος του φθάνει τα 25 εκατοστά, έχει ρύγχος βραχύ και σωληνοειδές που καταλήγει σε στόμα ευρύ. Από τον τράχηλο εκφύονται δύο μικρά πτερύγια. Το σώμα του είναι πεπιεσμένο που καλύπτεται εξ ολοκλήρου από διογκωμένα λέπια που απολήγουν σε ακίδες κατά εμφανείς χρωματικές ζώνες.

Είναι κακός κολυμβητής και για αυτό χρησιμοποιεί πολύ συχνά την ουρά του για να γαντζωθεί σε σταθερά αντικείμενα, όπως κοράλλια.

Συνηθέστερος χρωματισμός του Ιππόκαμπου είναι φαιοπράσινος στη ράχη με ασπρόμαυρες κηλίδες και ανοιχτόχρωμος στη κοιλιά που αισθητά προεξέχει. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του ιππόκαμπου είναι η ιδιόρρυθμη ζωοτοκία του, δηλαδή τα αυγά του θηλυκού τα οποία παραλαμβάνει ο αρσενικός και τα οποία τοποθετεί σε ειδικό ασκό της κοιλίας του όπου και εκκολάπτονται. Μετά δε την εκκόλαψη ο ασκός σχίζεται και εξέρχονται οι μικροί ιππόκαμποι.

Οι αρχαίοι συγγραφείς όπως ο Πλίνιος, ο Διοσκουρίδης κ.ά. απέδιδαν στον ιππόκαμπο θεραπευτικές ιδιότητες. Αντίθετα ο Αιλιανός θεωρεί το κρέας του ιππόκαμπου δηλητηριώδες.

Λόγω της σχεδόν όρθιας στάσης του και της ανατομίας της κεφαλής του που προσομοιάζει με εκείνη του αλόγου σε πολλές γλώσσες η κοινή του ονομασία είναι αλογάκι ή άλογο της θάλασσας. Σε κάποιες περιοχές της Θεσσαλίας ονομάζονται ως ποντίκια της θάλασσας.

Δείτε το βίντεο