Τι απέγιναν οι Greek Lovers; Ένα φαινόμενο, που για δεκαετίες, ήταν συνώνυμο των ελληνικών καλοκαιριών. Βίντεο

Μουστάκι, χαίτη, πουκάμισο που κουμπώνει μετά το τέταρτο κουμπί, στήθος δασύτριχο όπου στο κέντρο του ξεπροβάλλει ο χρυσός σταυρός, που κρέμεται από μια επίσης χρυσή αλυσίδα…

Η άνοδος του ελληνικού τουρισμού κατά την πάροδο των χρόνων, ειδικά μετά τη δεκαετία του 1970, γέννησε ένα φαινόμενο που μπορεί να προσεγγιστεί με καθαρά κοινωνιολογικούς όρους: τα καμάκια, οι Greek Lovers, όπως διεθνώς έκαναν καριέρα, ήταν για δεκαετίες σχεδόν συνώνυμο των ελληνικών καλοκαιριών, σκορπίζοντας αξέχαστες στιγμές σε γυναίκες του παγωμένου Ευρωπαϊκού βορρά, αλλά και πικάντικες όσο και χιουμοριστικές ιστορίες για όλους τους υπόλοιπους.

Μπορεί αυτή η εικόνα να μοιάζει ξένη σήμερα, αλλά αυτό ήταν το αρχέτυπο που υπήρχε για τον Έλληνα άνδρα στο εξωτερικό, στα 70’s και τα 80’s. Τότε που οι Greek Lovers έκαναν την εμφάνισή τους, ίσως και για να ξεπλύνουν την ντροπή του Γιάννη Βόγλη με το «στάσου μύγδαλα».

Υπάρχουν πολλές και ενδιαφέρουσες ιστορίες, καθώς κάθε περιοχή της χώρας όπου δραστηριοποιήθηκαν οι international lovers διεκδικεί μερίδιο πατρότητας στον όρο. Η μία εκδοχή που μοιάζει περισσότερο αληθοφανής είναι όταν Κρητικοί νέοι ψάρευαν για χταπόδια χρησιμοποιώντας καμάκι και γινόντουσαν πόλος έλξης για αρκετές νεαρές αλλοδαπές που απολάμβαναν το μπάνιο τους και μάζευαν ήλιο. Όπως καμάκωναν τα χταπόδια, “καμάκωναν” και τις τουρίστριες οι άξιοι εκπρόσωποι της λεβεντογέννας.

Η άλλη εκδοχή τοποθετείται χρονικά στο 1972 και τοπογραφικά στο καφενείο του Φασαρία στο Άργος, όπου τα καμάκια της ευρύτερης περιοχής παίρνουν μέρος σε ένα brainstorming για να βρουν τον όρο με τον οποίο θα αυτοπροσδιορίζονται. Χταπόδια, τριαντάφυλλα, σαρανταποδαρούσες, χωριουδάκια, καμικάζι ήταν τα ονόματα που απορρίφθηκαν -για διαφορετικούς λόγους το καθένα- μέχρι να καταλήξουν στο “καμάκια”.

Η αρχή και τα χρόνια της δόξας

Ρόδος, Κρήτη, Κέρκυρα, Ναύπλιο. Αν μπορούσε κάποιος να ξεκινήσει από κάπου την ιστορική αναδρομή στο μέχρι τα late 80s εθνικό σπορ, θα έθετε αφετηρία αυτές τις 4 περιοχές της Ελλάδας, με την πλατεία Συντάγματος στην Αθήνα αλλά και την Κω να ακολουθούν, όπως αναφέρει το esquire.com.gr.

Σε παραλίες και ντίσκο, σε αρχαιολογικούς χώρους και λιμάνια, σε ταβέρνες και σε πλατείες. Τα καμάκια εντόπιζαν τον στόχο και προσέγγιζαν, προσαρμοσμένα κάθε φορά στις εκάστοτε συνθήκες. Η δράση τους φαίνεται να ξεκινά γύρω στα μέσα του 1950, όταν άνοιξε στην Κέρκυρα το περίφημο ξενοδοχείο-χωριό Κλαμπ Μεντιτερανέ, με τις καλύβες και το αυστηρό dress code που απαιτούσε από άντρες και γυναίκες να φορούν παρεό. Έξω από αυτό, δεκάδες νεαροί Κερκυραίοι περίμεναν σαν καρχαρίες που μύρισαν αίμα τις ξένες τουρίστριες. Το καμάκι επεκτάθηκε καθώς οι επισκέπτες της Ελλάδας αυξάνονταν με την πάροδο του χρόνου και η συγκεκριμένη βιομηχανία άνθιζε. Μαζί της και η τέχνη του φλερτ. Του the greek way φλερτ.

Τι έκαναν τα καμάκια μετά το καλοκαίρι; Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που έφυγαν μαζί με κάποιον από τους θερινούς τους έρωτες, ακολουθώντας το καρδιοχτύπι τους σε κάποια μητρόπολη της ξενιτιάς. Άλλοι κατέληξαν να κάνουν διακοπές όλο το χρόνο ανάμεσα σε Φινλανδία, Σουηδία, Νορβηγία και Γερμανία, επίσημοι προσκεκλημένοι των κοριτσιών που μαζί τους είχαν ζήσει διακοπές. Μερικοί έγιναν ακόμη και μετανάστες του έρωτα, μη διστάζοντας να παντρευτούν με τις τουρίστριες και μετακομίζοντας οριστικά μαζί τους στο εξωτερικό, βρίσκοντας μάλιστα δουλειά εκεί. Το αντίστοιχο βέβαια ίσχυε και για πολλές από τις τουρίστριες που έμεναν για πάντα στην Ελλάδα.

Δείτε το διαφημιστικό σποτ, με το greek καμάκι, που έκαναν σε χώρα της Άπω Ανατολής για να διαφημίσουν την ελληνική φέτα και έκανε θραύση:

Το ελληνικό «καμάκι» δεν γνωρίζει σύνορα, αλλά σκοντάφτει συνήθως σε επικές γκάφες, όπως στην ταινία «Κάτι Να Καίει» της Finos Film!