Διάβασαν το άρθρο 978
Χαμένο ανάμεσα σε δεκάδες άλλα όστρακα, σε μια μικρή γωνιακή προθήκη της αίθουσας 54 του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, βρίσκεται ένα φιλί. Νεαρός, στεφανωμένος και με το χνούδι της εφηβείας ακόμη στο μάγουλο, δίνει με τα μάτια του ανοιχτά το πρώτο του φιλί, σκυμμένος προς το μέρος της. Εκείνη, όμορφη όπως αφήνεται να εννοηθεί από το τυλιχτό της βραχιόλι, έχει αγκαλιάσει τρυφερά το σγουρό του κεφάλι, λυγίζοντας με νάζι τα ακροδάχτυλα του δεξιού της χεριού.
Η μορφή της έσπασε αφήνοντας πάνω στο θραύσμα μόνο τα χείλη, ενώ το υπόλοιπο σώμα της βρίσκεται ακόμη στο χώμα κάτω από την πόλη, ζωγραφισμένο στα κομμάτια του αγγείου που μας λείπουν. Όμως η στιγμή είναι ολόκληρη εκεί, στα λίγα εκατοστά του οστράκου.
«Το φιλί» του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου βρέθηκε μεταξύ των ετών 1885-1890 στις ανασκαφές των επιχώσεων της Ακρόπολης και χρονολογείται στην τελευταία δεκαπενταετία του 6ου αι. π.Χ. Αποδίδεται στον Ζωγράφο του Ξυλουργού (the Carpenter Painter), που το φιλοτέχνησε είκοσι τέσσερις αιώνες πριν κάνει ακριβώς το ίδιο ο Gustav Klimt. Μικρό κι αθέατο θραύσμα από ψημένο χώμα, που αφηγείται μιαν αγάπη στην Αθήνα κι ό,τι οφείλει να ζήσει όποιος πάτησε αυτή τη γη.
