Η διευκρίνιση αναγκαία… Οι πεζοί απαγορεύεται να περπατούν στους δρόμους. Και το πρόστιμο ήταν…

Το 1836, εκδόθηκε το πρώτο Διάταγμα, περί επιτηρήσεως των δημοσίων οδών, που όριζε την οδική συμπεριφορά. Στο άρθρο 5 του Διατάγματος διευκρινιζόταν για πρώτη φορά ότι τα πεζοδρόμια είναι για τους πεζούς, η απαγόρευση στους πεζούς να περπατάνε στο οδόστρωμα, η απαγόρευση της πρόκλησης φθορών στα κάγκελα του δρόμου, τις σημάνσεις και άλλα δημόσια μνημεία. Το πρόστιμο έφτανε κατά περίπτωση τις 20 ή 50 δραχμές.

Επίσης, οι παραβάτες ήταν υποχρεωμένοι να διορθώσουν με προσωπική εργασία τη βλάβη που έκαναν ή να πληρώσουν αποζημίωση στο Δημόσιο.

Είκοσι πέντε μέρες αργότερα εκδίδεται νέο Διάταγμα, που αφορά την τοποθέτηση πέτρινων σκαλιστών πινακίδων με τις αποστάσεις μεταξύ των πόλεων. Αυτές ήταν οι πρώτες πινακίδες οδικής σήμανσης της Ελλάδας.

Ένα χρόνο αργότερα, στις 24 Ιανουαρίου 1837, θεσπίστηκε το Διάταγμα περί των κατά τις οδούς συναντώμενων αμαξών και εφίππων, που οι ερευνητές θεωρούν τον πρώτο Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας στην Ελλάδα. Το Διάταγμα αυτό καθόριζε τα “θέλοντας μ’ αυτόν τον τρόπο να αποφευχθούν οι συγκρούσεις”. Στα επόμενα χρόνια, θεσπίστηκαν τα παρακάτω:

• 1875: Οι πινακίδες με αριθμούς κυκλοφορίας.

• Η διατίμηση του κόμιστρου για τις άμαξες και η καθιέρωση ορίου ταχύτητας.

• 1868: Τα διόδια: Το δίτροχο ή τετράτροχο όχημα συρόμενο από ένα άλογο πλήρωνε 1,5 λεπτό της Δραχμής, ενώ αν το έσερναν δυο άλογα 2 λεπτά. Στον ίδιο νόμο κατατάχθηκαν και οι δρόμοι σε κατηγορίες.